Ezra met verplichte helm.
6:00 ben ik wakker op onze eerste camping in Monmouth, Wales. Ik slaap goed op onze inflatable slaapmaat, maar als ik ’s morgens wakker wordt voel ik meteen hoe hard ik lig en meestal dat ik helemaal niet meer lekker lig. Opstaan is dan de enige oplossing. Vandaag regent het dus ik sta niet meteen op, om 6:30 of zo kom ik eruit. Ik zet koffie en langzaam klaart het op. Als ik terugkom van het wc-blok zijn de merels rond mijn stoel op zoek naar brood. 8:05 maak ik de mannen wakker. Het regent weer. Gelukkig laten we de tent vandaag staan. Eerste doel vandaag: Abergavenny. Tijdens de voorbereidingen thuis achter Google Earth viel de plaatsnaam meteen op. Ad ging meteen het nummer opzoeken bij Youtube en het deuntje zit sindsdien muurvast in mijn hoofd. Dat wil ik jullie niet aandoen, daarom geen link. Of toch wel?
Echter de tweede zin van het liedje, ‘hoping the weather is fine…..’ blijkt geen onzin. Voor vandaag is het onbeslist. Droog, niet te koud dat is oké, maar het is ook donker en bewolkt, niet het zonnige onbezorgde weer wat ik met dit soort nummes associeer.
Onderweg van Monmouth naar Abergavenny. In Abergavenny parkeren we bij de Tourist Information. Ad vindt info over het National Coal Museum. Daar wil ik heen! we krijgen info over de route…… volgens de medewerkster zijn er routes over de berg waar niet iedereen wil rijden. Ha! Daar wil Ad juist wel langs. TomTom word ook ingezet en ik kies de optie: ‘kortste route’. Jawel, we krijgen een weg die nog smaller en steiler is dan de ruige route die de Tourist info aangaf. Een keer moeten we een onverhard karrenspoor op boven op de berg, dat laten we rechts liggen. Volgende weggetje is beter. Het museum is een echte aanrader. We melden ons eerst aan bij rondleiding. Ruim een uur helaas zegt de receptioniste. In een geduldige bui sluiten we onderaan de trap achteraan de rij aan.
Eindelijk zijn wij aan de beurt. Ons groepje mag naar binnen en we krijgen een riem met accu omgegespt. De accu is voor de lamp de helm. Met de lift gaan we naar beneden. Onze gids heeft zelf 30 jaar in de mijn gewerkt toen die (met dank aan Maggie Thatcher) moest sluiten. Hij begint met de kinderen van de groep uit te leggen dat het vroeger heel gewoon was dat kinderen ook in de mijn werkten. Één taak was dat een kind bij de klapdeur zat die dicht moesten blijven daar een kaars brandende hield. Om te laten zien hoe verschrikkelijk donker het was als de kaars uitwoei liet de gids ons onze lampen uitdoen. Niet eerder heb ik ergens gestaan waar het zonder verlichting zo aardedonker was.
Er zijn nog veel meer regels. Zo moeten we alles wat een vonk kan maken inleveren. Telefoons, camera’s, horloges en autosleutels, het moet allemaal in ingeleverd. Nog veel meer vertelde hij over hoe het vroeger was in de mijnen. Hard werken. Iedereen werkte 12 uur in de mijn. De mijnpony’s hadden het beter. Ook al moesten zij ook zwaar werk verrichten kwamen ze niet boven de grond, een pony werkdag duurde 8 uur, geen 12.
Op de weg terug door de Black Mountains naar de camping klaarde het weer op.
Het liedje is van Marty Wilde, beter bekend als de vader van Kim Wilde
Taking a trip up to Abergavenny
Hoping the weather is fine
If you should see a red dog running free
Well, you know he’s mine
A little photograph, a little photograph
A chase in the hills up to Abergavenny
I’ve got to get there and fast
If you can’t go
Then I promise to show you a photograph
Ah, passing the time with paradise people
Paradise people are fine by me
Sunshine forever, lovely weather
Don’t you wish you could be…
Taking a trip up to Abergavenny
Hoping the weather is fine
If you should see a red dog running free
Well, you know he’s mine
Ah, passing the time with paradise people
Paradise people are fine by me
Sunshine forever, lovely weather
Don’t you wish you could be…
A chase in the hills up to Abergavenny
I’ve got to get there and fast If you can’t go
Then I promise to show you a photograph
La-la-la-la…
Kaatjevliet's Blog 