Loch Awe 2 – Schotse Cuisine

Ik had ze nog nooit in het echt gezien. Vers gemaakte Haggis bij een Slager in Melrose.

wordt vervolgd,

Het is kikkererwtensoepweer!

Mijn favoriete wintersoep! Ik noem het gewoon erwtensoep al varieer ik net naar mijn pet staat met rode splitlinzen, spliterwten, bruine bonen en vandaag kikkererwten.

2 liter water
3 A-merk bouillonblokjes
300 – 400 gram varkensvlees (met of zonder botje)
1 rookworst (alleen voor rookworst liefhebbers)
500 gram Erwtensoepgroenten (knolselder, wortel, prei en ui)
1 venkel (de variatie van vandaag)
350 gram Kikkererwten (8 uur geweekt)

Breng het water met de bouillonblokjes aan de kook. Voeg het vlees toe, dan de peulvruchten, de erwtensoepgroenten, de gesneden venkel.  Laat dit zeker 2 a 3 uur heeel zachtjes koken. Half uur voor etenstijd de rookworst mee laten koken. 10 min voor etenstijd eruit halen, en op een aparte bord/plank snijden en serveren voor die ene liefhebber….. goed voor een gezin van 3 en dan is er morgenmiddag ook nog een kopje!

En zo is het nu dus 15:13 en heb ik de kook activiteiten voor vandaag zo goed als afgerond. Ik heb horen beweren dat het maken van erwtensoep ‘een heel gedoe’ is maar ik beleef dat niet zo. Heel fijn is het dat supermarkten kant en klare erwtensoepgroenten verkopen (het verschil met gewone soepgroente is knolselder en die is mijn optiek essentieel) en dat split-peulvruchten niet geweekt hoeven te worden. Zeker is het zo dat het flink veel tijd kost. Na een dag hard werken als je tussen 5 en 7 thuis komt maak je niet even snel deze soep. Begin van  de middag opzetten is mijn regel.

Ook mijn broer waagt zich aan het erwtensoep koken. Zijn vrienden in het GB laten hem zonder ‘Dutch Pea Soep’ niet meer terug komen.

 

Cochem IV

Deze foto past bij het begin van ons weekend. Op een vrijdagmiddag arriveerden we in Cochem (niet voor de eerste keer) en het adres van Gästhaus Andreas stond in het navigatie systeem. Vanaf de hoofdstraat langs de Moezel moesten we rechtsaf. Alleen, daar stond een rond wit bord met een rode rand! Helaas kwam TomTom niet met een alternatief toen we doorreden. De 3^e zagen we het bord dat er haaks opstond, dat gasten van hotels en pension wel door mochten rijden.

In Duitsland kun je gewoon met je auto door de winkelstraten rijden….

Gewoon doorrijden dat klinkt heel simpel. Dat was het niet. Het bleek een smal winkelstraatje te zijn. 2 richtingsverkeer terwijl die ruimte er niet was en het winkelend en lopend publiek niet echt van plan was om aan de kant te gaan. Had ik al vermeld dat het 20 – 30% omhoog ging? Ik was heel blij dat ik niet reed. Ad ging voortvarend omhoog, zo voortvarend dat we nr. 16 voorbij reden. Keren bleek niet verstandig. Gelukkig kwamen we bovenaan bij een school waar plaats genoeg was op de parkeerplaats. Het was immers vrijdagmiddag en van leerlingen en leraren ontbrak ieder spoor….. lopend vonden we de ons pension en onze kamer. Er was wel een parkeerplaats en met hulp van de pensionhoudster heeft Ad de Meriva daar later neergezet. En het hele weekend laten staan.

Een van mooie kanten van Cochem: Halb trocken moezelwijn….. zo lekker!

Zo’n vrolijk bord schept verwachtingen. Na 45 min wachten zag ik dat andere bezoekers die er net waren wel bediend warden en werd ik licht geïrriteerd. Toen ik dit meldde bij de bar kreeg ik klip en klaar te horen dat 1) gewoon niet waar was en 2) het was toch mooi weer? Wat wou ik verder? Later kwam eindelijk de serveerster die weer eerst naar andere klant ging. met een boos gezicht kwam ze bij ons. 15 min daarna kreeg ik mijn cola en moest ik meteen betalen.

Zwiebelkuchen – Beneden bij “Zum Onkel Willi” werden we heel wat sneller en vriendelijker geholpen. Toen we vertelden van het verschil met het terras boven bij het Pinner Kreuz moesten ze zuchen, ze hadden het vaker gehoord….

We zijn in Schotland 13) MacGillivray’s (ook een lastige naam)

2014

MacGillivray’s in Oban
We aten er ooit. Vorig jaar nog geloof ik. Bij de bestelling moet je je naam geven zodat ze je kunnen roepen als de bestelling klaar is. De eerste keer begreep ik dat niet meteen en legde de serveerster het uit;

“Like: My name is Karin and …..”
Ah, het kwartje viel en ik zei
“Right! But My name is Karin and….”
Dikke lol bij de meiden in de kar.

Dinsdag stond er een Japanse of Chinese jongen te wachten en routineus werd naar zijn naam gevraagd. Verbaasd keek hij op. Ik zag hem denken,
“Mijn naam? Dat wordt leuk/moeilijk!”
Hij bleef een momentje stil en zei toen

“It’s Jimmy”

We zijn in Schotland: 11) Return to Oban

Ik hou van kamperen. heerlijk om naast de tent te ontbijten. Koffie, oatcakes en kaas, wat wil een mens nog meer?

Zo 13 augustus Dunoon, Cowal peninsula
Het zou mooi weer worden vandaag, ik word wakker van de regen op de tent. 7:30 sta ik op, om in het kantoortje een verslag voor Facebook te schrijven. Uploaden lukt me later nog wel. Een heerlijk zonnetje komt erdoor, ik kan naast de tent koffie maken en ontbijten met oatcakes. Het leven is goed! Droog en met een waterig zonnetje jaag ik Ad zijn bed uit en pak ik de tent in. In de regen rijden we richting Oban. In Inveraray stoppen we voor koffie. Als ik nog ff naar buiten ga om iets uit de motor te halen komt de regen echt met bakken vol uit de lucht gestort. Fijn dat ik alles apart in plastic zakken verpakt heb.
Eindelijk wordt het definitief droog. Het is heerlijk motorrijden. De weg is goed, het uitzicht magnifiek. Heel veel andere motorrijders, eerst vooral bij de tegenliggers. Wat later lijkt het of er een helikopter achter me rijdt. Jawel, twee zware jongens en al snel zoeven ze me voorbij. Motor voorbij motor is niet zo lastig, geen scherpe bocht houdt ze tegen.
Onder een stralende zon rijden we Oban binnen, diverse locaties met bordje
‘Vacancies’ negerend. Ook Ad wil naar een plek met een mooi uitzicht. Oban Caravan & Camping Park heeft dat plenty. We rijden er linea recta heen, voor minimaal 2 nachten.
Terug in Oban shoppen we bij Tesco. Onze favoriete co-op is er niet meer. Doel is om vast “wat te gaan proeven” bij een local Seafood kraam. Het wordt uiteindelijk een complete maaltijd. Garnalen sandwich, scallops & garlic butter, steamed mussels en hot smoked salmon, een feest! Bij de tent heb ik geen zin meer in koken.

Vegetarische Lasagne 4 – 6 personen

Al 9 jaar een favoriet van Ezra: Lasagne

Wij zijn dol op Lasagne. Ooit wilde jongste zoon kok worden en hielp hij graag mee met het maken van zijn favoriete gerecht. Meestal de klassieke met een gehakt/tomatensaus en een bechamelsaus. Nu had ik bedacht om het eens vegetarisch te gaan maken. Zonder overleg, ik wist wel zeker dat jongste zoon het geen goed idee zou vinden. Ik ging voor een een andere tactiek, iets lekkers bedenken en dat gewoon maken.

 

De tomatensaus
1 ui gesnipperd
1 groene paprika gesnipperd
1 rode paprika gesnipperd
2 rode lomboks fijngesneden
½ Stronk bleekselderij gesnipperd
2 teentjes knoflook fijngesneden
150 gram fijne soepgroenten
1 klein blikje geconcentreerde tomatenpuree (merkloos en goedkoop)
2 of 3 blikken (400 ml) tomaten aan blokjes (merkloos de goedkoopste uit het schap)
2 bouillonblokjes

2 eetlepels olie in een pan met een dikke bodem. Fruit de ui, als die glazig worden de knoflook en peper erbij. Dan de geconcentreerde tomatenpuree. Vervolgens de paprika, bleekselderij, en soepgroenten zachtjes mee laten smoren. Als laatste de tomaten uit blik toevoegen. Gezeefde tomaten uit een pak (500 ml) kan ook. Bouillonblokjes erbij en op een zacht pitje zeker een uur heel zachtjes laten bubbelen. Proeven en naar smaak een schepje sambal, paprikapoeder, komijnpoeder, gemalen gevriesdroogde knoflook, gedroogde oregano toevoegen. Hoe langer dit zachtjes mag koken hoe beter de smaak v/d tomaten saus.

De exacte samenstelling v/d saus is niet heel belangrijk. Courgettes, aubergines kunnen er vast ook bij. Champignons lijken me lekker en zo zijn er vast nog veel meer groenten die het goed zullen doen. Essentieel zijn de uien en de tomaten en het is heel belangrijk dat het geruime tijd bubbelt.

De Bechamelsaus
70 g roomboter
70 g witte bloem
700 ml melk
1 bouillonblokje
1 ei (optioneel)

De boter zachtjes smelten. De bloem er in een keer bij en met een goede garde goed mengen. Zorg dat er geen klontjes in zitten en zorg dat het niet aanbrandt. Even zachtjes laten bakken, voortdurend roeren. Dan een scheut melk erbij. Goed roeren en de zorgen dat het egaal opgenomen wordt. Nog meer melk erbij, blijven roeren, alle klontjes eruit en goed opletten dat het niet aanbrandt, dat is vies. Als alle melk erbij is, aan de kook brengen. Al roerend! Zorg dat het niet aanbrand, roer over de hele bodem alles los en net zo lang tot de saus gaat binden. Als het te dik wordt, iets melk erbij. Bouillonblokje erbij en als het meel gaar is (proeven) moet de pan van de warmtebron af. Saus mag afkoelen. Lekker is om als de saus een beetje afgekoeld is een ei door te roeren. Fijngesneden peterselie en selderij doen het ook goed. Kaas in de saus smelten is ook lekker.

Zitten er toch klontjes in dan kan de staafmixer redding brengen. Bij deze saus moet je het recept wel behoorlijk letterlijk volgen. Niet aan laten staan als de bel of telefoon gaat, hij brandt aan. Is tie klaar, dan niet verder laten koken. De saus kan prima afgekoeld tot lasagne verwerkt worden.

De Lasagne

Oven voorverwarmen op 175 °C
2 pakjes Lasagnebladen
Pittige kaas.
1 blikje Bonduelle linzen (optioneel. Vooral goed als de saus wat weinig ´body´ heeft)

Parma kaas is lekker, goed oude pittig Goudse kan ook. Voor bovenop is Mozzarella ook heel goed. Ik rasp vaak de kaas die ik in de koelkast vind. In een liefst vierkante lasagne schaal een laag tomatensaus. Ik had een paar eetlepels linzen overheen gestrooid. Laagje lasagnebladen. Laagje tomatensaus, met wat linzen, kaas en een schepje bechamelsaus. Lasagnebladen en herhaal dit tot de schaal bijna vol is en je voldoende bechamelsaus overhoud om de lasagne onder te bedekken. Lekker veel geraspte kaas erover strooien en eventueel de mozzarella erover verdelen.

Afbakken in 40 – 45 minuten.

Resultaat: Het smaakte heerlijk. Echtgenoot had helemaal niet door dat de lasagne vegetarisch was. Zoon wel, evengoed schepte hij een tweede keer groots op. De volgende dag had ik een afspraak met een al jaren vegetarisch etende vriendin. Wilde ze een stuk proeven? Natuurlijk!! Toen ik onderweg naar huis in de trein zat appte ze een foto van een leeg bord: zo goed had het gesmaakt.

Voordeel: zeker zonder vlees is het geen duur gerecht. Nadeel: het is veel werk. Voordeel: als je gasten hebt kun je dit lang van te voren klaarmaken zodat je het slagveld in de keuken ook van te voren kunt opruimen en je niet meer in de keuken staat te stressen als het bezoek komt. Als je geen gasten hebt kun je er twee dagen van eten. De volgende dag is het nog lekkerder. Afrader: de 2 sauzen tegelijk maken. Ik maak altijd de tomatensaus eerst zodat die maximaal lang kan bubbelen.

Oatcakes: Mijn recept

Oké, mijn recept voor Oatcakes.

250 gram havervlokken
3 gram baksoda
Beetje zout
Beetje suiker
80 gram warm water
60 gram boter
Bakplaat met vel bakpapier

 

De oven voorverwarmen op 170°C – Ik gebruik de gewone goedkope havervlokken uit de dichtstbijzijnde supermarkt waar ik ook Granola mee maak. In mijn kleine Kenwood*) keukenmachientje maal ik de havervlokken (verdeeld over ongeveer drie porties) tot meel. Het water en de boter verwarmen in een klein steelpannetje tot de boter gesmolten is. In een bak met een bot mes het zout, de baksoda en de suiker er door roeren. Daarna het warme boter/water. Ook dit meng ik goed met het boterham mes zonder scherpe punt.
De overige 25 gram havervlokken maal ik ook fijn. Met dit meel in een zeef bestuif ik het aanrecht met havermeel. Het is geen plakkerig deeg dus een klein beetje is voldoende.

Ik verdeel het in ongeveer 3 – 4 (net zo mijn pet staat) delen en vorm het tot een bal. Ik vind het een lastig brokkelig deeg. Rol of duw (ik doe dat gewoon met mijn vingers) plat op het aanrecht, zo dun als kan. Met een dun kunststof pannenkoekmes keer ik het deeg een keer om. Met een glas of een andere ronde vorm steek ik zoveel mogelijk koekjes eruit. Daarna de brokstukken samen kneden of duwen en nogmaals zoveel mogelijk koekjes steken.
Het is geen fijn deeg zoals het met tarwemeel wordt. Niets aan te doen, verder prutsen en zoveel mogelijk koekjes steken. Ik maak ze redelijk dun.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik bak ze in 20 – 25 minuten gaar. Afkoelen op een rooster, bewaren in een luchtdichte doos of blik.

*) Kenwood CH180 is een kleine keukenmachientje. Ik maak er van alles mee, alle soorten pesto, hummus, kruidenpasta’s, fijn gehakte tuinkruiden, ik vind hem superhandig!

Oatcakes: Nieuwe poging deel I.

Oatcakes batch#1 en #2.

Havermeel is hier in nl haast niet te koop en als ik het vind veel te duur naar mijn zin. Havermout kun je daarentegen in elke super kopen voor een scherp prijsje. Vandaar dat ik mijn havermeel zelf maak, heel simpel, door de havervlokken te malen in mijn keukenmachine. Gaat prima. Het is niet helemaal hetzelfde maar een kniesoor die daarop let.

Ik begon met een recept van de BBC. Ik vond het deeg van batch#1 nog wat stug en brokkelig. Waarschijnlijk heb ik het meel te lang laten malen in mijn keukenmachientje, is het te fijn geworden en dan heeft het meer water nodig. Voor batch#2 gebruikte ik grover gemalen havervlokken.

Ik heb het bij 190°C gebakken in een hete lucht oven. Waarschijnlijk is dat te heet. Nog voor de 20 min voorbij waren was batch#1 al behoorlijk donker. Op internet vond ik later ook de tip dat 150°C in een hete lucht oven heet genoeg is. Volgende keer bak ik bij een lagere temperatuur.

Standaard havervlokken in mijn kleine Kenwood keukenmachine

In minder dan een minuut is het meel

Ik smelt de boter in het warme water. Zag ik ergens op een youtube filmpje.

Uitrollen op het aanrecht. Ik vond het wat droog en stug.

Uitgestoken met een whisky glas natuurlijk….

Misschien is 190°C iets te warm. Ze waren donker voor de 20 voorbij waren.

Het Usher glas vond ik in een kringloopwinkel. Van de whisky had ik nog nooit gehoord.

De tweede batch liet zich al wat makkelijker vewerken

Batch#2 zag er al beter uit.

Wat ik mee neem uit Schotland

Vanmorgen haalde ik het laatste pakje uit de garage. Drie dozen doosjes Oatcakes heb ik er dan opgegeten tussen eind maart en nu. Op. Jammer!

Wanneer ik ze ontdekte weet ik niet meer, maar sindsdien koop ik op de dag dat we naar huis gaan een flinke partij Oatcakes. Van Tesco of Co-op of Nairns of wie dan ook, de ronde met vier pakjes in een doos. Liever de Scottisch rough dan de fine milled.

Dat wordt weer zelf bakken.

We bellen!

vrijdag 24 maart in de haven van North Shields

Eerder in Schotland hadden we af en toe de ergernis van mobiele telefoons zonder dekking. Ik weet het vroeger gingen we zonder gsm naar Schotland en de eerste jaren met gsm was het heel gewoon dat ze het in het buitenland helemaal niet deden….. maar in de loop der jaren blijken ze toch handig en hier en daar broodnodig. In 2016 stond mijn motor zomaar opeens stil in Kennagraig, Kintyre. Fijn dat je de ANWB kunt bellen maar onzer beider telefoons hadden geen contact met provider (T-mobile voor mij en Ben voor hem) Mazzel dus dat we gebruik mochten maken van de telefoon van de ticket office van CalMac. Ideaal was het niet.

Afgelopen november waren we in Glencoe en mijn telefoon deed het bijna nergens. Ik ging de West Highland Way wandelen en echtgenoot ging heel andere dingen doen …… dan is het handig als je elkaar kunt bereiken. Via sms die af en toe aankwamen, niet noodzakelijker gewijs in chronologische volgorde hebben we elkaar weer gevonden. Thuis had echtgenoot ook een fiks opgelopen rekenening…… ik niet, das weer het voordeel van prepaid. Ik had wel voor 1,- de Travel&Surf pas gekocht …… voor niks.

Kortom ontevredenheid troef en we hadden weer een vakantie met individueel verschillende activiteiten gepland. Ik wil wandelen en Ad wil dat niet. Af en toe zal ik met het openbaar vervoer naar ons B&B gaan en hopelijk vinden we elkaar dagelijks weer terug. Op Internet las ik van iemand die in Parijs een locale prepaid simkaart in zijn gsm stopte en voor een prikje locaal kon bellen, appen en internet gebruiken. Dat was het! Op Internet vond ik de pay-as-you-go van Tesco. Ik kon zelfs chatten met een Tesco medewerker van de 24/7 Tesco in Newcastle waar we kind aan huis zijn. Het moest kunnen!

Vanmorgen waren we er. Het kon, en de medewerkster maakt het voor beide smartphones in orde. Het enige misverstand was dat Ad ook probeerde met Nl te bellen en toen een bandje kreeg dat zijn tegoed zero was. Voor buitenland is het dat ook. Een pay-as-you-go-card met bellen naar het buitenland is waarschijnlijk duurder. Voor £10,- hebben we ieders 1Gb data, 500 min bellen en onwaarschijnlijk veel sms-jes. Contact met het thuisfront gaat via whatsapp en dat functioneert. Houdbaarheid 6 maanden.

The Cromwell afternoon tea met koffie ipv thee

The Sea platter II

Onze laatste avond op Islay wilde Ad in de enige pub, in het Lochindaal Hotel eten. Dat het een hotel is valt beneden niet op. Het is klein en gezellig en soort van authentiek ingericht. Op zoek naar de wc werd het een stuk minder. Het was er maar één (althans, ik vond er maar één. Best mogelijk dat via kruipdoor en sluipdoor op een ander plaats wel een echt ladies toilet te vinden was) naast de urinoirs en de deur kon ook niet echt op slot. Tja als de nood hoog is dan moet het maar. Eigenlijk vind ik het wel leuk als het niet helemaal gaat zoals het hoort. Of anders is dan je zou verwachten.

Ad wilde de seaplatter om precies te zijn. £30,- zou die kosten maar je moest er wel voor reserveren. Pratende met Tim (zwager van de hotellier) kwam Ad erachter dat het veel duurder was. Tussen de 80 en 100 pond. Ai, dat vinden we veel te duur. Terug bij de pub heeft Ad de reservering geannuleerd. Ik at net zo lief iets van de ‘gewone’ kaart. Ik nam de Curry&rice nog een keer en wauw, zonder patat deze keer. Dat was waarschijnlijk een foutje van de kok die gewend was overal een schep patat bij te leggen…. het smaakt uitstekend

Achter ons zaten een paar Zwitsers, zij gaan wel voor de seaplatter. We zitten ernaast als ze het zonder veel informatie voorgeschoteld krijgen. En ook als een uurtje later als wij willen afrekenen langs hun tafel lopen en zien we dat ze heel veel heerlijks hadden laten liggen. Ad kan niet aanzien dat ze oa een complete kreeftklauw, onaangetast met het elastiekje er nog om laten liggen. Hij geeft een demonstratie klauw kraken laat zien hoeveel heerlijks daar nog in zat. Idem voor de langoustines die er nog helemaal lagen. In het gesprek blijkt dat het Zwitsers zijn die geen idee hadden hoe je dit soort eten eet. Zij dachten dat het elastiekje betekende dat het niet gegeten moest worden.

Bij het afrekenen hebben we het erover met de man van de bediening. Hij is wat neerbuigend over ‘these people’ die geen idee hebben hoe je schaaldieren eet. Ik vroeg hem waarom ze zo’n dure schotel niet met meer toelichting serveerden? £100, – dan mag je van de bediening verwachten dat ze tekst en uitleg geven over het eten, het gereedschap en zo? Hij blijft erbij zeker te weten dat ze dat niet willen. Ik heb zo mijn twijfels, ik zat er naast en wist dat hij het niet eens geprobeerd had. Jammer.

Oban revisited.

Zondag 7 augustus
Na de Tattoo was ik helemaal klaar met Morton Hall. Prima camping als je in Edinburgh wil kamperen. Met de bus ga je zo de stad in. Verder was er niets te beleven. Zondag rijden we dapper weg. Er is een probleem: de harde wind van zaterdagavond is een heuse storm geworden. Rijden over de rondweg rond Edinburgh is voor ons op de motor een hachelijke zaak en we keren terug naar Morton Hall. Op Internet lees ik dat er een ‘Code Yellow weather warning’ van kracht is. Tevreden doen we een avondje niets.

Maandag pauzeren doen we in Doune. Bekend van Doune Castle bekend van Monty Python and the Holy Grail. Recentelijk is het kasteel bekend als ‘Castle Leod’ in ‘Outlander’. Heerlijke Asperge & Peas & Mint soup, heerlijk.

Op maandagochtend vertrekken we opnieuw, de wind is grotendeels gaan liggen. Oban is ons volgend doel. Een leuk klein stadje aan de Westkust. We waren er al vaker. Vorige keer kwamen we per boot aan, daarvoor per trein. Het is alweer een paar jaar geleden dat we per auto aankwamen, dat is wellicht de reden dat de A85 nieuw lijkt. Onderweg zag Ad het bordje ‘Visitor Centre” van ´the Hollow Mountain´ voor het eerst. We zijn net op tijd voor de laatste rondleiding van de dag. Het is dat Ad al meermalen de principes achter deze Quick Response plant uitgelegd heeft, als ik het alleen met het verhaal van de twee moeilijk te verstaanbare gidsen had moeten doen had ik er niet veel van begrepen. We zijn de laatsten die de parkeerplaats afrijden, achter ons word het hek dicht gedaan.

Begin v/d avond komen we aan en krijgen we een plek op de ‘Oban Camping and Caravanning Park’. In een stralend zonnetje zet ik de tent op. Ooit deden we dat samen maar dat is niet zo goed voor ons huwelijk. Tent opzetten vind ik leuk, daarom is dat mijn taak geworden, Ad is verantwoordelijk voor het luchtbed.

Uitzicht over de camping bij Oban

Huidig luchtbed heeft 2 kamers. het idee erachter is dat als een slaper opstaat het luchtbed onder de uitslaper net zo hard blijft….

Dunbar

Met Passing Point.

Ad reed er zo naar toe. De laatste afslag vanaf de A1 was wat tricky. We zagen het bord laat, ik moest flink remmen. Voor me zag ik hoe Ad naar rechts(!) keek voor hij in de slipstream van een andere auto de rechter rijbaan overstak. Ik stond stil op het voorsorteer vak en realiseerde me dat ik naar links moest kijken om te zien of de weg vrij was. Niet dus. Het duurde even voor ik kon oversteken.

Na het razen over de A1 heeft het single-lane-weggetje naar de camping een hoog “weg‑van‑de‑snelweg” gehalte. Schitterend duinlandschap. Het langzame rijden waarbij je bij ieder passingpoint moet wachten op de tegenligger die eerst komt heeft een rustgevend effect.

Over koken op de camping hebben we de volgende afspraak: bij droog weer draai ik op de Trangia iets simpels, bij regen halen we ergens eten. De aankomst dag in Dunbar was het mooi weer. wisselend bewolkt en droog. Bij een van de twee Co-op winkel die het klein plaatsje rijk was haalde ik een zakje gare rijst, Co-op Tikka Massala en een pakje worstjes. Thuis had ik de Trangia al getest. Het duurt heel even voor hij warm is, daarna gaat het hard.

Na enige tijd kunnen de andere ingrediënten erbij;

Toetje: Whisky bij de tent.

Geen vlees, wel vis.

Wat zullen we eten is elke dag weer de vraag. Koken vind ik leuk en ik zie het als een uitdaging om het alle mee-eters naar de zin te maken. Verder wil ik zelf ook lekker vinden en moet het gezond zijn. Met veel groente dus. Zoon#2 is voor een paar dagen naar ons in het Noorden afgereisd. Eerst had hij niet zoveel wensen, vond hij het al heel wat dat er voor hem gekookt werd. Thuis moet hij het zelf doen. Woensdag hadden we taco’s, donderdag tagliatelle & Bolognese saus. Lasagne leek hem ook wel wat. Maar zonder gehakt.

Geen vlees geen vis geen plant …… wat dan?

Vlees smaakt mij steeds minder goed. Daar zijn diverse redenen voor. Een is dat het gewoon niet uit kan met die ene planeet waar we met zijn allen op leven. Al die varkentjes opgepropt in een stal knagen ook aan mijn geweten. Wat eten we dan? Een bordje bonen met wat gebakken uien kan genoeg zijn ….. maar het lijkt mij niks. Het idee van vandaag kwam van Ad. Hij wilde een gevulde portobello. Vier exemplaren had ik een ovenschaal aangevuld met een paar grote kastanje champignons. Die bleken zeker zo lekker, niet zo duur. Vandaag heb ik het recept geperfectioneerd met een halve Kg Kastanjechampignons.

Ingrediënten
500 gram grote Kastanjechampignons
300 gram verse spinazie
2 uien
Een paar teentjes knoflook
Een verpakking Boursin
 

Snipper een van de uien en een teentje knoflook. Smoor het in roomboter en als de uien glazig worden de spinazie toevoegen en met wat zout laten slinken. In een zeef laten uitlekken en het vocht er goed uitdrukken.

De 2e ui en de rest v/d knoflook snipperen. Haal de steeltjes uit de champignons en smoor die samen met ui en knoflook in wat roomboter in een koekenpan. Zachtjes gaar laten worden en af laten koelen.

Leg de paddenstoelen op hun hoedjes in een ovenschaal. Niet iedereen bij ons waardeert spinazie (ik begrijp het ook niet) dus ik vul een deel van de hoedjes met spinazie. Met een vork en een lepel trek ik een plukje spinazie uit het vergiet en draai het op mijn lepel tot een klein nestje.

In het keukenmachientje gaan de gaar gesmoorde uien/knoflook/steeltjes. Een paar grote scheppen Boursin erop en wat verse peterselie. Dit mengsel verdeel ik over de rest van de hoedjes. Een klein toefje geraspte Gouda maakt het af.

 De oven moet voorverwarmd zijn op 200°C – 15 minuten mogen ze erin.. Van de spinazie die over was maakte ik met wat pijnboompitten, goudse kaas, teentje knoflook, een schep Boursin en een scheut olijfolie een heerlijke pesto die zelfs door de spinaziehater gewaardeerd werd.

 

Zelf maken: Granola

Zoonlief eet graag Cruesli voor ontbijt. Maar; er zitten altijd rozijnen in. Ez heeft een verschrikkelijke hekel aan rozijnen. Die moeten er eerst met één voor één uitgevist worden. Cruesli bevat veel suiker. Het lijkt wel snoep zo zoet is het. Wachtend in een ziekenhuis wachtkamer vond ik een heel simpel recept om het zelf te maken. Dan heet het anders: Granola. Prima. Thuis ging ik meteen aan de slag met de ingrediënten die in mijn keukenla vond. Havervlokken, een zakje gemende noten, en honing.

De noten waren wat slof maar kwamen heerlijk krokant uit de oven. Het kreeg direct de ‘Thumbs up’ van mijn zoon. Geen rozijntjes echt geweldig en de afwezige suiker werd ook niet gemist. We zijn 1½ jaar verder en ik heb ‘recept’ verder ontwikkeld. Zoonlief weet nu dat hij pinda’s, Pekan noten, amandel en kokosschaafsel niet waardeert. Wel cashew noten, paranoten, hazelnoten en hele amandelen.

De verhoudingen die ik hieronder aangeef komen uit mijn duim.
300 gram Havervlokken
100 gram gebroken lijnzaad
50 gram Cashewnoten ongebrand en ongezouten
50 gram Paranoten ongebrand en ongezouten
100 gram Pijnboompitten/zonnebloempitten/pompoenpitten gemixt
50 gram Tahin Sesampasta
75 gram vloeibare Honing
Oven voorverwarmen op 170°C. Ik meng alles in de weegschaal. Goed mengen. Op ovenbakplaat leg ik een vel bakpapier. Daar stort ik het mengsel op. Midden in de oven, ± 13 minuten roosteren.

Af laten koelen en in een afsluitbare doos doen. Voor hen die wel van rozijnen houden, als de Granola afgekoeld is kunnen de rozijnen en gedroogde appeltjes erdoor.

Granola	Gewicht	Prijs	Per Kg	Gram	Prijs
havervlokken (Jumbo)	500	€ 0,39	€ 0,78	301	€ 0,23
Gebroken lijnzaad (Zonnatura)	400	€ 1,80	€ 4,50	101	€ 0,45
Cashewnoten ongebrand (Lidl)	200	€ 2,49	€ 12,45	55	€ 0,68
Paranoten ongebrand (Lidl)	200	€ 2,49	€ 12,45	55	€ 0,68
Honing (Jumbo)	450	€ 1,39	€ 3,09	87	€ 0,27
Tahin Sesampasta (Jumbo)	290	€ 2,39	€ 8,24	51	€ 0,42
Pijnboompittenmix (Jumbo)	100	€ 1,59	€ 15,90	50	€ 0,80
			Gewicht	700
			Prijs per Kg		€ 5,06

 

Nooit meer Cruesli met rozijnen en suiker

Gisteren zat ik in een wachtkamer tijdschriften met recepten te lezen. Een heb ik onthouden: Granola. Op Internet vond ik het later ook. Ik had alleen geen idee dat zelfgemaakte Cruesli Granola heet…… In de la vond ik,

100 gram havervlokken
30 gram hazelnoten (beetje slof)
Ongebakken Cashewnoten
een handje pijnboompitten
en gebroken lijnzaad

Oven voorverwarmen op 180 °C. Zoonlief  verafschuwt rozijnen en aanverwante producten, dus ze gaan er niet door. Noten grof hakken met een groot mes. Alles in een kom doen. Naar wens (2 eetlepels) honing toevoegen en goed roeren. Op een vel bakpapier uitspreiden en in de oven roosteren. Wij gingen daarna verder Duitse woordjes repeteren. Pas toen er heerlijke geuren uit de oven kwamen dacht ik er weer aan. Geen idee hoelang ik ze heb laten roosteren.

Oban Scallops

Karin en haar collegae

(31/7/14) In Oban gaan we voor eten de haven in, op zoek naar iets met vis. Aan de Pier staat een Seafood wagen met een terras ervoor. Ik bestel ons eten en de serveerster zegt dat ze een naam nodig heeft……
Ik kijk haar niet begrijpend aan en ze legt uit,
“Like: My name is Karin and ….”
Het kwartje valt en ik antwoord,
“Right! But MY name IS Karin and” tot grote hilariteit van Karin en co in de wagen.

Vijf minuten later hoor ik “Karin! Its ready!”

Mijn avondeten. Scallops met de eeuwige chips.

Squat lobster tails. Met …..

Islay Whisky

(Na Visegrad ga ik verder met mijn Schotland verslag. Het is nog lang niet af)

(Dinsdag 30/7/14) Het motregent als ik opsta. Ik moet er doorheen naar de wc, het is al veel te licht voor een snelle sanitaire stop naast de tent. Terug naar de tent is droog. Ontbijt van Oatcakes met Salmonpaste en koffie. We pakken alles in. Goodbye Kintra Farm.
Op de parkeerplaats van Laphroaig staat een bekende motor, van de Duitser die we op Lochranza al tegen kwamen. De parkeerplaats is klein en met zijn motor had hij verdrijvingsstrepen omgezet tot een motorparkeerplaats. Goed idee, ik doe het ook. Alleen het stukje wat over blijft is niet groot genoeg voor de dikke BMW van Ad.
De tourguide is een ouwe rot.

Niet besteld: gefrituurde ganzenlever

Goulashsoup

(26/8/14) Uit eten. Voor de congresgangers gisteren een vrije avond. Visegrad, een klein plaatsje met een kerk en twee kastelen, één supermarktje en heel veel horeca. We wilden het gerecht waar Hongarije beroemd om is, Goulash.