NS op woensdag

Vandaag 14 juli 2021 liep ik om 10:15 naar het NS Station Wezep. Aan het eind van de Spoorlaan wordt de Spoorlaan een kort pad naar het station. Decennia lang liep ik daarlangs naar het perron. Vandaag stond er een hek. Geen info, geen omleiding, niks.

Ik wurmde me langs het hek, maar daar had ik nog niks aan want rondom het kruispunt van de spoorbaan en de  stationsweg stonden hoge hekken die de plek waar de bussen vorige week nog stopte onbereikbaar maakten.

Ik vroeg aan de mannen hard aan het werk: Hoe kom ik aan de andere kant vh station? Ze hadden geen idee. Een man in een party tent verteld dat ik om moest lopen via een andere spoorwegovergang. Op goed geluk liep ik de Industrieweg op. Maar niks! Geen aanwijzingen en uiteindelijk liep de weg het bos in. Ik ging terug. Al wandelend belde ik eerst met 9292. Al zoekend in de systemen wist de medewerkster alleen dat er ‘bussen worden ingezet’. Waar en hoe, daarvoor moest ik de NS bellen.

Ook een andere reizigster zocht, zij naar de bus richting ’t Harde. Warempel er kwam een bus naar ’t Harde, zij stapte in wenste dat mijn bus ook nog zou komen. Niet dat op de plek waar de bus stond informatie stond zoals een Bushaltebord. NIKS!

Ik belde met NS. Hij deed zijn best, maar vond niets meer dan dat de bus om 11:16 uit Zwolle zou komen. Ik gokte erop dat die bus op dezelfde plek zonder bord zou komen maar 11:20 geen bus en ik wist dat mijn broer 11:30 met de auto naar Zwolle zou gaan dus ik ben met hem, met de auto, weer in Zwolle gekomen.

Nieuwsgierig ging ik in Zwolle naar het NS station om de bus naar Wezep te zoeken. Veel mensen vonden het een chaos, maar ik zag Borden! Met plaatsnamen, wow een wonder. Alfabetisch was de bus naar Wezep de laatste, maar ach, hij stond er!! Inderdaad hij reed heen en weer over de A50 naar Wezep en stopte op een plek die nu voor 95% van de bewoners van Wezep onbereikbaar is. Waarom? Ja, de chauffeur had geen idee en echt strikte orders om via de A50, niet via de A28 te rijden.

Mijn vraag in het kort aan de NS? Waarom was er geen enkele  informatie en bus beschikbaar voor de reizigers uit Wezep op woensdag 14 juli 10:15 aan de dorpszijde vh station?

Op Zwart

In de categorie heb-ik-weer.

BBC I zit al maanden op kanaal 61 en sinds een paar weken zomaar op 952, met voortdurend een waarschuwing dat ik binnenkort geen BBC meer kan zien als ik niet overschakel naar kanaal 61. Waar geen zender meer zit.

Na weken en weken ergernis heb ik Ziggo maar eens gebeld. Advies: zenders resetten. Was dat de oplossing? Ja dat was het beste.

Alles ging op zwart. De medewerker ging op zoek in zijn systeem, zocht de gegevens van mijn tv, ik probeerde van alles uit: het mocht niet baten. Ik zal jullie de technische details besparen maar het lijkt erop dat de tv de kabel niet (meer) herkent.

Afijn vrijdag al komt er een monteur de zaak bekijken en zoeken waar het probleem zit. De medewerker zat er wel mee in zijn maag want voor resetten kon ik alle zenders bekijken. Alleen die malle waarschuwing die voortdurend boven het beeld voorbij liep was wat irritant.

Dan maar een beetje laptoppen dacht ik. Dat ging één minuut goed en internet lag er ook uit. Er knipperde van alles van rood naar groen en weer naar rood op mijn modem. Een reset wilde eerst niet helpen maar ge-luk-kig, ik had de telefoon al in mijn hand om weer naar Ziggo te bellen, het systeem kwam back in business.

Om alle emoties te verwerken ben ik verder gegaan met snoeien, buiten in de tuin.

Een hele GFT kliko vol…..

Luie Zondag

Zomaar opeens staat er wel een veld dat om een titel vraagt. Wow in minder dan 5 minuten ook een foto gewonden. De berk van vorige week zondag…..

Na een pauze van ruim een jaar waarin ik niets te melden had probeer ik weer een blogje te schrijven. Gisteren hing er een heel klein vliegtuigje in mijn boom. Het hele verhaal heb ik gisteren uit de doeken gedaan en gepubliceerd. Ik wilde dat klassiek Met een titel en met een foto doen.

Voor heen had het blogschrijfgedeelte een apart veld erboven waar de titel in moest. Het is weg.

Alle nieuwe beginnen zijn ook moeilijk….

Veertien jaar geleden. (de teller stopte bij dertien)

19 jaar geleden ontmoette ik Ad op de datingsite ‘onehelllo’. Hij zocht een partner van 40 jaar of ouder en na mijn 40^e verjaardag verscheen ik kandidate in zijn lijstje op ‘onehello.nl’. De website bestaat nu niet meer.

Het klikte heel snel over e-mail, al na een week hadden we een ontmoeting en sloeg de vonk over. Eerst een latrelatie en medio 2003 ben ik met mijn drie zonen in Zwolle gaan wonen. Dat klinkt heel simpel. Het werd ingewikkeld. Ik heb geen zin meer om de details te delen maar achteraf kan ik zeggen dat ik het concept ‘samengesteld gezin’ naïef en goedbedoeld zwaar onderschat heb.

2006 verraste Ad me met een aanzoek! Wow ik werd er zowaar romantisch van.
En 18 mei 2006 zijn we getrouwd. Gratis, het duurde een kwartiertje, evengoed heeft de ambtenaar haar best gedaan om er een soort van echte trouwerij van te maken. Eten met de getuigen bij de Librije ook een ervaring die ik niet had willen missen.

Met ‘Ups en downs’, zo kan ik onze jaren samen het beste omschrijven. “Ups” waren de avontuurlijke roadtrips door Schotland (af en toe Duitsland). Eerst met de auto en toen ik ook mijn motorrijbewijs gehaald had op de motor. Downs was vooral jouw chronische kwaal en je slechte gezondheid en je zorgde ook niet goed voor jezelf. Dat leek jaren lang zonder veel gevolgen tot je in 2018 een bypass nodig had, en uit onderzoek naar het aneurysma aan je aorta een aangeboren hartafwijking aan het licht bracht. Toch heb je die operatie best goed doorstaan en met ‘gezonde’ weerzin ging je op de fiets naar de sportlessen voor na de bypass.

Februari 2019 werd je ziek , een staphylococcus aureus infectie en lag je 3 maanden in het ziekenhuis. Het ergst was: de ‘buggers‘ zaten op je hartklep en je moest opnieuw aan je hart geopereerd worden. Een ruime week op intensive care volgde. En weken in het verzorgingshuis oa om weer te leren lopen.

Maar je kwam weer thuis klaar verder te gaan met revalideren. Er kwam alleen niet veel van revalideren, je zat vooral stil in je stoel te wachten. Waarop? Op dag precies een jaar later werd je weer ziek. Dezelfde ‘bugger’, Staphylococcus aureus. Net toen het in het ziekenhuis iets beter leek te gaan viel je uit je bed. Met fatale gevolgen, de volgende dag overleed je.

Het moment dat de zaalarts vertelde dat de val uit je bed je op korte termijn fataal zou gaan worden staat op mijn netvlies gebrand. Alles wat er overbleef was naast je staan/zitten. Ik hield je hand vast en voelde je pols tot het niet meer hoefde.

“So this is where it all ends” schreef ik naar een vriendin aan het andere eind vd wereld. Dat de wereld steeds kleiner wordt bleek een paar dagen later toen er bloemen bezorgd werden. Besteld in Utah, geleverd in Zwolle.

Nu moet ik voor mezelf uitvinden hoe ik verder ga. Ik heb werkelijk geen idee en deze Covid‑19 ‘bugger’ beperkt de mogelijkheden aanzienlijk. Elke dag zie ik wel iets waarvan ik denk ‘Hé, dat moet ik aan Ad vertellen’ om dan weer te weten en te voelen dat dat niet meer kan. De eenzaamheid valt nog het meeste mee. Ik was al eenzaam, Ad zat al een tijdje in zijn eigen bubbel die steeds kleiner werd. De meeste pijn zit in de onverwachte dingen. In Duitsland kocht ik altijd graag een fles Gerolsteiner bronwater-met-bubbels. Een keer bracht hij een grote fles voor me mee. Typisch Duits en niet iedereen waardeert het. In Nederland had ik het nog nooit gezien tot gisteren. Bij onze ‘eigen’ Jumbo nota bene.

‘Dat moet ik Ad vertellen!’ schoot door mijn hoofd. Om daarna weer te beseffen; dat kan niet meer.

Ik wil ook verder geen raad of advies hoe ik hier overheen kom. Ik wil niet overheen komen. Ik wil dit helemaal niet. En zeker niet dat het makkelijk voorbij gaat. Alleen getrouwd zijn is definitief voorbij. We begonnen op donderdag 18 mei 2006 en het hield op donderdag 20 februari 2020.

Vandaag onze eerste trouwdag alleen. Het zou de 14^e worden. Maar we zijn bij 13,76 blijven steken.

Kijk niet achterom, daar ga je niet naar toe (*

Het is nu meer dan twee maanden geleden, de dag dat mijn echtgenoot ‘omviel’. Helemaal begrijpen doe ik het nog niet maar dit is de samenvatting. 9 februari werd hij thuis weer ziek, liet ik de weekendarts komen en die liet hem stante pede per ambulance naar het ziekenhuis brengen. Weer een staphylococcus aureus infectie bleek na een paar dagen, net als vorig jaar. Na 2½ week op hartbewaking leek het beter te gaan, de antibiotica deed goed werk en Ad was op een woensdag net verplaatst naar een gewone verpleegafdeling. Daar had ik meteen een afspraak gemaakt met de zaalarts om meer te weten te komen over de prognose en het behandelplan.

De hele middag zat ik naast zijn bed. Af en toe praten, meestal niet en ging ik verder met mijn breiwerk. 17:00 einde bezoekuur ging ik weer naar huis. “Mooi is dat!” was het commentaar van Ad, nog verwend door de ruimere bezoekuren van hartbewaking; 10:00 – 20:00.

Die avond kreeg ik een telefoontje van de verpleging. Ad was gevallen. Dat leek na een fysiek onderzoek en een CT-scan zonder gevolgen. De volgende morgen belden ze weer, hij had een onrustige nacht gehad en weer in de war. Op dat moment was ik nog niet ongerust maar vroeg of ik hem mocht bezoeken en Ik vroeg of ik hem alvast mocht bezoeken en dat was goed.
Aangekomen was hij niet in zijn kamer, maar bij de neuroloog voor onderzoek en een CT-scan. Ik ging in zijn kamer zitten wachten. Ik legde mijn bril op zijn nachtkastje naast de zijne en pakte mijn breiwerk.
Al snel kwamen ze terug met Ad. En in de kamer vertelde de zaalarts het slechte nieuws. Bij de tweede scan zagen ze toch een ernstige hersenbloeding. De neuroloog zag een operatie niet meer zitten. Ad was buiten bewustzijn, en de verwachting was dat hij hieraan zou overlijden.
Ik kan de impact van zijn woorden niet beschrijven. Ik wist natuurlijk dat Ad een zwakke gezondheid had maar hij leek woensdag juist weer aan de beterende hand. Ik ben naast zijn bed gaan zitten en daar niet meer weggegaan.
Verpleging heeft meer familie ingelicht en ze zijn allemaal gekomen.
Mijn maatje is er niet meer.

(* “Kijk niet achterom, daar ga je niet naartoe”  in de weken na zijn dood hield ik me bezig met het uitzoeken van laatjes en spullen. Het eerste wat ik in zijn laatje vond was een gelamineerd kaartje met deze tekst. Ik had het nooit eerder gezien.

v.l.n.r. mijn zonen en ik,

 

Het is kikkererwtensoepweer!

Mijn favoriete wintersoep! Ik noem het gewoon erwtensoep al varieer ik net naar mijn pet staat met rode splitlinzen, spliterwten, bruine bonen en vandaag kikkererwten.

2 liter water
3 A-merk bouillonblokjes
300 – 400 gram varkensvlees (met of zonder botje)
1 rookworst (alleen voor rookworst liefhebbers)
500 gram Erwtensoepgroenten (knolselder, wortel, prei en ui)
1 venkel (de variatie van vandaag)
350 gram Kikkererwten (8 uur geweekt)

Breng het water met de bouillonblokjes aan de kook. Voeg het vlees toe, dan de peulvruchten, de erwtensoepgroenten, de gesneden venkel.  Laat dit zeker 2 a 3 uur heeel zachtjes koken. Half uur voor etenstijd de rookworst mee laten koken. 10 min voor etenstijd eruit halen, en op een aparte bord/plank snijden en serveren voor die ene liefhebber….. goed voor een gezin van 3 en dan is er morgenmiddag ook nog een kopje!

En zo is het nu dus 15:13 en heb ik de kook activiteiten voor vandaag zo goed als afgerond. Ik heb horen beweren dat het maken van erwtensoep ‘een heel gedoe’ is maar ik beleef dat niet zo. Heel fijn is het dat supermarkten kant en klare erwtensoepgroenten verkopen (het verschil met gewone soepgroente is knolselder en die is mijn optiek essentieel) en dat split-peulvruchten niet geweekt hoeven te worden. Zeker is het zo dat het flink veel tijd kost. Na een dag hard werken als je tussen 5 en 7 thuis komt maak je niet even snel deze soep. Begin van  de middag opzetten is mijn regel.

Ook mijn broer waagt zich aan het erwtensoep koken. Zijn vrienden in het GB laten hem zonder ‘Dutch Pea Soep’ niet meer terug komen.

 

Photobucket – En bedankt he!

Ooit was het lastig om foto’s op je blog te zetten. In die tijd ontdekte ik dat het via Photobucket kon. Een gratis website waar je foto’s opslaat, albums maakt en die een gratis service leverden. Zijnde dat elke foto een link kreeg die in je blog geplakt kon worden et voila: de foto stond op je blog.

Zo heb ik jarenlang mijn blog van foto’s voorzien. Tot er een paar maanden geleden in mijn oude blogjes lelijke zwarte afbeeldingen kwamen. Naïef dat ik eerst nog dat ik gewoon ff mijn photobucket account waar ik niet zoveel mee deed moest updaten. Service voorwaarden aanvinken of zoiets.  If only.

Nee er moet betaald worden. “Maar” $399,- per jaar. Of het niks is. Nou over my dead body!

Er zit niks anders op, elke dag fiets ik een uurtje door mijn oude blogjes, zoek de foto’s erbij en zet ze er een voor een weer tussen.

Het ABC

 

Update: kleinzoon is er blij mee…
Ik ben weer lekker druk bezig achter de oude Pfaff. Erfstukje en zonder twijfel met 57 jaar de oudste machine hier in huis. De meeste inspiratie voor nieuwe projecten vind ik op Pinterest.com. Echt een aanrader voor iedereen die graag een beetje creatief bezig is.

Daar vond ik een tutorial voor het maken van het ABC van textiel. Kleinzoon Liam is net bezig met het leren van het alfabet, en het is een veilig speeltje voor als zijn broertje rond gaat kruipen. Restjes genoeg. Ik printte alle letters en ging aan de slag. Volgens de beschrijving moesten er eerst 26 x 3 (voorkant, tussenstof en achterkant) vierkante lapjes geknipt worden. Alleen van het lezen al kreeg ik knipkramp in mijn hand. Dat ging ik anders doen.

Dit was zondag de tussenstand…

Deze bedrukte tricot liet zich niet lekker verwerken….. de W heb ik later nog een keer gemaakt.

Ik knipte de papieren letters op willekeurige volgorde uit en legde er 3, 4 of 5, net zoals het uitkwam op de combinatie die ik uitgezocht had. Geen speciale tussenstof, maar een extra laagje fleece waarvan ik nog heel veel had liggen.

Een alfabet van 34 letters!

Het was een hele klus. Een aantal letters heb ik dubbel gemaakt. Ze willen natuurlijk hun naam kunnen leggen en van 2 klinkers zijn er dubbel nodig. Een paar letters werden minder mooi, daarvan maakte ik er gewoon nog een.

Nu liggen ze te drogen.

 

We gaan naar Schotland: 2) Vanmorgen bij de Tesco

Van Loughborough. De rit van gisteren, dinsdag begon droog. Af en toe een bui ging naadloos over in regen. In Leicester hadden we er schoon genoeg van en werd het een kamer bij de Travelodge van Loughborough.

Vanmorgen ging ik naar Tesco voor koffie. Koffie hadden ze niet, wel mijn geliefde Pink Ladies.

We gaan naar Schotland: 1) We varen!

Even een heerlijke draaistoel ontdaan van een sjaal …… direct probeerde iemand mij uit leggen dat ik dat niet mocht doen. Ha! Had ze betaalt voor vier stoelen? Ze begreep me.

We zijn aan boord van de Stena Britannica. Of de Stena Hollandica. Ik weet nog niet hoe ik er achter moet komen welke het is. Hoek-van-Holland – Harwich. Ongeveer 20:00 GMT komen we aan. Twee mijl naar onze camping bij de pub 😉

Morgen rijden we op de motoren richting de Peak district. Geloof ik. Ik maak nooit plannen. Ik ben van de lijn ‘we zien wel’. Ad wil wel plannen en weet dat als hij het mooi weet te brengen ik zijn plannen vaak goed vind….

Nieuwe keuken?

 

 

 

 

Ad klust zelden. Ad klust heel graag. Hoe dat kan, tja een kwestie van inspiratie en beschikbare projecten.

Bijna 3 jaar geleden ging ik op zoek naar een loopfietsje voor mijn kleinzoon die bijna één zou worden. Op marktplaats staan ze te kust en te keur en ik zocht er een uit bij een verkoopster die op loopafstand woonde. Deal gemaakt en ik ging mijn loopfietsje halen. Ik belde aan en niet de verkoopster deed open maar haar zoon van 12. Hij wist ervan, vroeg minder geld dan was afgesproken en ik nam mijn Ernieloopfiets mee. Die thuis onder het harde licht van de Tl-buis in de garage in duidelijk minder goede staat was dan beloofd in de advertentie.

Ik was teleurgesteld in mijn aankoop, de verkoopster was boos dat ze te weinig geld gekregen had maar terwijl wij aan de telefoon steggelden was Ad allang begonnen met schuren en plamuren en was daarna het liefst meteen naar de Grote Schuur in Oldebroek voor een potje rode verf. Uiteindelijk kreeg ik mijn zin, Ernie heeft mij €10,- gekost.

Kleinzoon is nu bijna 4 en een aspirant kok. In de kringloop winkel van Zwolle-Zuid stond een schattig keukentje. Maar wegens ruimtegebrek in hun kleine appartement lieten we het staan. Het was ook hier en daar kapot. Vandaag stond het er nog steeds. Hmm, zou echtgenoot hier nog wat van kunnen maken? Fotootje geappt, hij zag het helemaal zitten. Met de auto keerden we terug en namen het mee. En passant een passend pannetje gevonden waarmee het vermiste aanrechtbakje geïmproviseerd vervangen kan worden.

Wordt vervolgd,

 

Zonnebloemen

Vanmorgen zag ik de groenlingen ruzie maken. In onze tuin staan een aantal uitgebloeide zonnebloemen. Een aantal had ik afgeknipt en ‘te drogen’ of zo op ons voortuinbankje gelegd. Ruimte genoeg voor meer vogels dacht ik zo. De dominante Groenling dacht van niet. vanuit zijn positie op de hoogste zonnebloem zag hij dat er een concurrent op ons bankje zat te eten ….. daar moest hij wat aan doen.

Vanmiddag keek ik eens ‘hoever’ ze al zijn met de zonnebloemen. Want ook de koolmezen, mussen, pimpelmezen en net zag ik een roodborstje wegvliegen) zijn er maar druk mee.

Ze zijn al ver…..

 

 

 

Me? Cowgirl…..

De eerste brug, de Twistvlietbrug

Ik heb twee hardloop rondjes. Een langs de Oostkant van het Zwarte Water, over de Westerveldse berg. De andere door Stadshagen en langs de Westoever over de Hasselterdijk terug naar huis. De eerste is 11,3 km en heeft een kleine maar steile helling. De 2^e is langer, 13,1 km en helemaal vlak en rechttoe rechtaan langs de Mastenbroeker polder. Voor beide rondjes ren ik twee bruggen over.

Vanmorgen liep ik van het langere rondje in de laatste bocht van de Milligersteeg richting de Ruimzicht weg. In het weiland loopt al weken een groep zwartbonte kalveren. Gisteren zag ik er twee in de sloot, druk etend van het groenere gras.

Vandaag trof ik een zwartbont kalf midden op de weg. Het is daar niet breed, zeg maar smal met aan weerskanten een sloot. Ik stond net 2 sec na te denken toen ik een man-in-overal zag zwaaien.

“Ja, kom maar!” riep hij, en ik wil het kalf passeren.
“Nee, Met Kalf!” roept hij meteen.

Oké, ik klap in mijn handen en de uitbreker begint te sjokken. Tja, daarvoor ga ik ’s morgens niet op pad. Ik gooi er wat kreten uit de tijd dat ik met paard-en-wagen langs de weg reed en jawel, het kalf zet er een sukkeldrafje in. Richting de man in overal. Hij weet het dier langs een hek door de sloot terug naar de rest te sturen….. Man-in-overal blij dat het zo snel geregeld was, hij dacht eerst dat hij naar huis moest voor versterking.
Zo maak je als hardloopster ook nog wat mee.

Hasselterdijk langs het Zwarte Water

Geen vlees, wel vis.

Wat zullen we eten is elke dag weer de vraag. Koken vind ik leuk en ik zie het als een uitdaging om het alle mee-eters naar de zin te maken. Verder wil ik zelf ook lekker vinden en moet het gezond zijn. Met veel groente dus. Zoon#2 is voor een paar dagen naar ons in het Noorden afgereisd. Eerst had hij niet zoveel wensen, vond hij het al heel wat dat er voor hem gekookt werd. Thuis moet hij het zelf doen. Woensdag hadden we taco’s, donderdag tagliatelle & Bolognese saus. Lasagne leek hem ook wel wat. Maar zonder gehakt.

Zelf maken: Granola

Zoonlief eet graag Cruesli voor ontbijt. Maar; er zitten altijd rozijnen in. Ez heeft een verschrikkelijke hekel aan rozijnen. Die moeten er eerst met één voor één uitgevist worden. Cruesli bevat veel suiker. Het lijkt wel snoep zo zoet is het. Wachtend in een ziekenhuis wachtkamer vond ik een heel simpel recept om het zelf te maken. Dan heet het anders: Granola. Prima. Thuis ging ik meteen aan de slag met de ingrediënten die in mijn keukenla vond. Havervlokken, een zakje gemende noten, en honing.

De noten waren wat slof maar kwamen heerlijk krokant uit de oven. Het kreeg direct de ‘Thumbs up’ van mijn zoon. Geen rozijntjes echt geweldig en de afwezige suiker werd ook niet gemist. We zijn 1½ jaar verder en ik heb ‘recept’ verder ontwikkeld. Zoonlief weet nu dat hij pinda’s, Pekan noten, amandel en kokosschaafsel niet waardeert. Wel cashew noten, paranoten, hazelnoten en hele amandelen.

De verhoudingen die ik hieronder aangeef komen uit mijn duim.
300 gram Havervlokken
100 gram gebroken lijnzaad
50 gram Cashewnoten ongebrand en ongezouten
50 gram Paranoten ongebrand en ongezouten
100 gram Pijnboompitten/zonnebloempitten/pompoenpitten gemixt
50 gram Tahin Sesampasta
75 gram vloeibare Honing
Oven voorverwarmen op 170°C. Ik meng alles in de weegschaal. Goed mengen. Op ovenbakplaat leg ik een vel bakpapier. Daar stort ik het mengsel op. Midden in de oven, ± 13 minuten roosteren.

Af laten koelen en in een afsluitbare doos doen. Voor hen die wel van rozijnen houden, als de Granola afgekoeld is kunnen de rozijnen en gedroogde appeltjes erdoor.

Granola	Gewicht	Prijs	Per Kg	Gram	Prijs
havervlokken (Jumbo)	500	€ 0,39	€ 0,78	301	€ 0,23
Gebroken lijnzaad (Zonnatura)	400	€ 1,80	€ 4,50	101	€ 0,45
Cashewnoten ongebrand (Lidl)	200	€ 2,49	€ 12,45	55	€ 0,68
Paranoten ongebrand (Lidl)	200	€ 2,49	€ 12,45	55	€ 0,68
Honing (Jumbo)	450	€ 1,39	€ 3,09	87	€ 0,27
Tahin Sesampasta (Jumbo)	290	€ 2,39	€ 8,24	51	€ 0,42
Pijnboompittenmix (Jumbo)	100	€ 1,59	€ 15,90	50	€ 0,80
			Gewicht	700
			Prijs per Kg		€ 5,06

 

Een goede voorbereiding is het halve werk

Volgende week gaan we een paar daagjes naar Brugge. Ad neemt zijn voorbereiding heel serieus.

Kringloopkoopje

 

En dat voor maar 80 Eurocenten bij de Terre des Hommes winkel in Zwolle.

Thomas à Kempisstraat 47, Zwolle

Kringloopwinkels

Mag ik reclame maken voor de Kringloop winkels? Zwolle heeft er een stuk of vijf. Twee zijn non-profit, de andere zijn commercieel. Ik maak regelmatig voor de lol een rondje langs de kringloopwinkels. Heel zelden heb een specifiek doel, zoals een nieuw 2^e hands bed voor mijn jongste zoon.

Ik laat me verrassen door wat ik zie. Heel vaak ga ik met lege handen weer naar huis, ik hou niet van spulletjes die ik misschien ooit eens kan gebruiken. Er zijn een paar plekken waar ik altijd even kijk, een daarvan is de boekenkast. Zoonlief las geen boeken tot ik hem deel een van ‘Games of Thrones’ gaf. In het Engels natuurlijk. Hij heeft een maand over de eerste 20 bladzijden gedaan, toen was hij ‘hooked’.

Rijk, erg rijk

Bij alle voorbeelden kan ik met gemak ja antwoorden. Ik ben rijk!