Ailsa Craig 2) Fotoimpressie

Op drie augustus 2008 rijden we van Port Patrick naar Adrossan. Ad heeft de boot naar Arran geboekt. Ergens op de A77 langs de kust zien we een merkwaardig eiland. Onze eerste kennismaking met Ailsa Craig.

Maart 2009 – Onze belangstelling is gewekt. Ad wil erheen, het lijkt mij ook interessant. Maar hoe? In een Schotland boek, die van Lonely Planet geloof ik staat zowaar een telefoonnummer van de schipper vd MV Glorious. Tuurlijk kan dat in maart zegt Mark. Hij heeft ook al een telefoontje van een Italiaanse en in overleg met Ryanair komen we een weekend overeen. Het weer zit niet mee. Volgens Mark is het te slecht. Wij willen dat niet geloven (Italiaanse ook niet) we varen toch uit om erachter te komen dat Mark gelijk had.

Was het een leuk avontuur? Jazeker. Had ik het willen missen? Echt niet. Ik zie nu in dat we dit beter in de zomervakantie kunnen herkansen.

Juli 2012 – waarom het nog 3 jaar heeft moeten duren weet ik niet meer. Afijn 26 juli 2012 is het heel erg mooi weer in Girvan. Voor Schotse begrippen zeldzaam stralend. Met een boot vol mensen gaan we weer op stap met Mark en de MV Glorious.

hieronder nog meer foto’s

Ailsa Craig 1) Waar is je hoedje?

In 2012 gingen we met PenO naar Schotland. Doel nummer 1 was: Ailsa Craig. Kijk Ad mijn vent wilde het liefst de vakantie van dag 1 t/m de laatste volplannen en vastleggen. Echter hij was getrouwd met iemand die zich niet wil vastleggen. Dat de boot maanden van te voren geboekt moet worden was al erg genoeg. Het compromis hadden we snel gevonden. Ad zocht voor we weggingen een 1^e doel en daarna lieten we alles open. Het werkte perfect! Hij kon lekker over Internet surfen voor ideeën en achtergronden en daarna de eerste planning, reserveringen, BB of camping in de buurt vinden. Allemaal goed voor de voorpret.

Ailsa Craig. We hadden het al eens in maart 2009 geprobeerd. Geweldige trip, but the mission failed. Juli 2012 hebben we meer mazzel. Het is prachtig weer, blauwe luchten alom.

Kijk hier zit Ad met zijn hoedje op te wachten. Hij was een blond, nu kaal en ik had een hele rits hoedjes voor hem gemaakt (nadat hij een keer op een hop-on-hop-of-bus een tas op zijn hoofd gezet heeft om niet te verbranden) ter bescherming van zijn kwetsbare hoofd.

Hier heeft Ad dat hoedje braaf op. Het wachten duurde hem te lang en hij had een broodjeszaak in de haven gezien. Op het allerlaatst nog besloot hij een paar broodjes voor de overtocht naar Ailsa Craig te halen. Net op tijd voor we weg voeren was hij weer aan boord. Door de frisse zeewind miste hij zijn hoedje niet meteen. Toch wel snel. Waar was dat hoedje gebleven? Ja ja dat lag nog in de broodjeszaak bij de kassa…..

Gelukkig had ik nog een grote zakdoek. knopen erin, bril erover en dat deed de truc. Harbour cafe had het hoedje bewaard.

Ik heb deze nu nog.

Loch Awe 6 – Onderweg naar Oban

impressie van de coffe mug

Heerlijk vroeg word ik wakker. Yes, vandaag gaan we naar Oban. Ik begin met wandelen ’s morgens vroeg. Ad slaapt uit en het is de bedoeling dat hij dezelfde route neemt met de auto en me dan ergens zal inhalen.

Wakker worden kan lastig zijn. Om koffie te kunnen maken moest ik nadenken over het hoe en wat in deze keuken. Ondertussen haal ik vast mijn schoenen uit de auto. O ja en medicijnen, ik leg mijn 3 pillen bij de koffie op de tafel. Halverwege mijn koffie lijkt het een goed idee om de schoenen aan te doen. Alleen de veters hebben verschillende kleuren? Het zijn twee verschillende wandelschoenen. Nog een keer naar buiten voor de goede schoen. Appels in mijn tas, en flink zoeken naar m’n zakmes. Later kijk ik op tafel en daar liggen mijn pillen nog op me te wachten.

Ondanks alles loop ik klokslag 8 uur naar buiten. Eindelijk onderweg. Heerlijk rustig. Geen auto’s, geen mensen, geen wind ik hoor alleen de vogels en het water van een riviertje dichtbij. Life is good. Waarom ik er opeens over nadenk weet ik niet meer maar opeens vraag ik me af of ik wel de juiste kant ben opgelopen. Het antwoord is simpel nee!

8:40 loop ik weer langs het huisje waar Ad nog slaapt. Eerste doel is Kilmelford. Het is zondag en ik kom echt helemaal niemand tegen. Pas tegen ½12 komt me een lomp rijdende witte stationcar tegemoet. Ik spring opzij en zie achter me dat een andere witte auto ook net op tijd opzij kan maneuvreren. Een bekende auto, onze eigen witte Meriva met Ad achter het stuur.

Wordt vervolgd,

 

Loch Awe 5 – Dalavich

Onderweg naar Dalavich komen we langs de Kelpies en we kunnen niet zomaar voorbij rijden. Tijd voor koffie. Ze zijn weer mooi. Mooier dan de koffie. Ik moet er iets op vinden om te onthouden in GB geen cappuccino te bestellen. Alleen bij een echte barista gaat dat goed. Verder smaakt een cappuccino in GB als een kop thee. Veel melk en weinig koffie.

In de buurt van Dalavich wordt de weg steeds smaller en slechter. Stijgend en dalend langs potholes en gravel lijkt het of een fiks afgelegen gedeelte van Schotland binnen rijden. de bomen zijn nog kaal zonder blad en hangen vol met de welig groeiende korstmossen.

We hebben geen cabin, maar een gedeelte van een cabin. Binnen lijkt het wel wat op het huisje dat we in Glencoe hadden. Iets groter en iets handiger ingericht. Een eet/schrijftafel in de keuken en ook een in de huiskamer die ik onmiddellijk inricht met laptop en schrijfspullen. Een giga tv en 2 banken. Morgen gaan we naar Oban.

Wordt vervolgd,

 

Loch Awe 4 – Broodje Kaas?

Broodje kaas. Voor mij synoniem met eenvoudig doch voedzaam ontbijt. Makkelijk voor iedereen.

Ons eerst reisdoel was een B&B in de streek Scottish Borders. Leslie was een bruisende B&B exploitant. We waren te vroeg die dag, veel te vroeg en ze was nog druk aan het stofzuigen en heel hectisch vertelde ze hoe druk de overgang van vertrekkende ochtendgasten naar nieuw arriverende middag gasten kon zijn. Mooi moment om de tassen te dumpen en op haar aanraden nog wat rond te rijden.

Voor de volgende ochtend ging Ad voor de Full English, ik wilde gewoon een brood en kaas en koffie. Nee, kaas had ze niet. We kwamen overeen dat het een broodje ei zou worden. Met koffie.

De volgende morgen kwam ik na een ochtendwandeling in de drukke ontbijtkeuken. Leslie was heel erg druk met het koken van de de diverse ontbijten, ze had 7 gasten.
“And also your toast & fried egg!”
Ik wilde ook wel gewoon brood maar ze had alleen speciaal brood voor de toaster….Er kwam een heel verhaal over moeilijke en onmogelijke eisen van vorige gasten. Allergieën, diëten etc etc.
Tegen mij zei ze daarna dat ik maar beter in het vervolg gelijk bij het boeken van een B&B mijn speciale eetwensen door kon geven.

Ik zei niets. Ik was helemaal met stomheid geslagen dat een broodje kaas een speciale wens genoemd werd.

Op Facebook later waar ik in de Schotlandgroep mijn verhaal gedaan had werd ik drievoudig door het stof gehaald. Hoe dom ik kon zijn om te denken dat een broodje kaas in de hele wereld een gewoon ontbijt is. Voor de schotten is dat in ieder geval niet zo, dat weet ik nu…..

wordt vervolgd,

Greenknowe tower. Op loopafstand van het ons eerste B&B en goed voor mijn ochtendwandeling

 

 

 

Loch Awe 3 – The Angel of the North

We zijn allang weer thuis. Vroeger kon ik uren achter de pc doorbrengen. Schrijven, bloggen lezen reageren etc. etc. maar met de ondergang van het VKblog en meer sporten in mijn dagelijks leven is de lol er af. Ik zit nog wel achter de pc, maar niet lang. Mijn zitvlees is in slechte conditie.

Vandaar dat mijn reisverslag op zich liet wachten. In april waren we een weekje in Dalavich. Een heel klein gehuchie waar ik daarvoor nog nooit van gehoord had.

9 vd 10 keer reizen we via Newcastle. En nooit gaan we de stad in. Ontelbaar vaak waren we er maar veel van Newcastle heb ik niet gezien. Op ansichtkaarten zag ik de ‘Angel of the North’ die ergens in de stad moet staan. Deze trip hadden we veel tijd om ons eerste B&B te bereiken. Ad was meteen voor. Het adres is Durham Rd Gateshead. Vanaf de haven is dat naar het Zuiden, haha. Ingetikt op de TomTom stuurt dat ons naar halverwege de erg lange Durham Road. Geen Angel te zien. Na wat vragen aan voorbijgangers was het een kwestie van doorrijden en dan de juiste afslag van een a‑symmetrische 8‑armige rotonde te vinden. Dat moesten we nog een keer overdoen…..et voila, ‘The Angel of the North’

According to Gormley, the significance of an angel was three-fold: first, to signify that beneath the site of its construction, coal miners worked for two centuries; second, to grasp the transition from an industrial to an information age, and third, to serve as a focus for our evolving hopes and fears.

 wordt vervolgd,

 

Loch Awe 2 – Schotse Cuisine

Ik had ze nog nooit in het echt gezien. Vers gemaakte Haggis bij een Slager in Melrose.

wordt vervolgd,

Loch Awe 1 – de nachtboot

Ik weet het niet zeker meer maar ik denk dat het 2002 was. Ad had een aanbieding gezien, op zijn werk nog om te gaan Xmas shoppen in Newcastle. Met de boot heen en weer voor een prikje. Jongste zoon ging bij Opa en Oma logeren. Auto ging ook mee. Een hele dag geshopt maar niets gekocht in Newcastle, iets wat we daarna nooit meer gedaan hebben. En het was geweldig. Slapen op de boot was iets nieuws voor mij. Slapen in een echte hut bedoel ik. Dat ik in 1980 mijn slaapzak over drie klapstoeltjes gelegd heb op de nachtboot van Liverpool naar Dublin en zo sliep tel ik niet mee.

’s Morgens terug naar IJmuiden zat ik van mijn koffie te sippen in het café aan boord. Wachten tussen slaperige wachtende mensen. Echt heel spannend zag het er niet uit. Toch dacht ik: “Dit is het! Als dit nou eens een routine voor ons zou kunnen worden……”

 

Hmm ik denk dat het gelukt is. Ik heb ergens in Excel een spreadsheet waar ik kan opzoeken hoe vaak we nu al samen een boot naar het Verenigd Koninkrijk genomen hebben. Ff zoeken… we gaan voor de 26^e keer met de nachtboot. Zeker niet voor de laatste keer

wordt vervolgd,

 

Oatcakes: Mijn recept

Oké, mijn recept voor Oatcakes.

250 gram havervlokken
3 gram baksoda
Beetje zout
Beetje suiker
80 gram warm water
60 gram boter
Bakplaat met vel bakpapier

 

De oven voorverwarmen op 170°C – Ik gebruik de gewone goedkope havervlokken uit de dichtstbijzijnde supermarkt waar ik ook Granola mee maak. In mijn kleine Kenwood*) keukenmachientje maal ik de havervlokken (verdeeld over ongeveer drie porties) tot meel. Het water en de boter verwarmen in een klein steelpannetje tot de boter gesmolten is. In een bak met een bot mes het zout, de baksoda en de suiker er door roeren. Daarna het warme boter/water. Ook dit meng ik goed met het boterham mes zonder scherpe punt.
De overige 25 gram havervlokken maal ik ook fijn. Met dit meel in een zeef bestuif ik het aanrecht met havermeel. Het is geen plakkerig deeg dus een klein beetje is voldoende.

Ik verdeel het in ongeveer 3 – 4 (net zo mijn pet staat) delen en vorm het tot een bal. Ik vind het een lastig brokkelig deeg. Rol of duw (ik doe dat gewoon met mijn vingers) plat op het aanrecht, zo dun als kan. Met een dun kunststof pannenkoekmes keer ik het deeg een keer om. Met een glas of een andere ronde vorm steek ik zoveel mogelijk koekjes eruit. Daarna de brokstukken samen kneden of duwen en nogmaals zoveel mogelijk koekjes steken.
Het is geen fijn deeg zoals het met tarwemeel wordt. Niets aan te doen, verder prutsen en zoveel mogelijk koekjes steken. Ik maak ze redelijk dun.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik bak ze in 20 – 25 minuten gaar. Afkoelen op een rooster, bewaren in een luchtdichte doos of blik.

*) Kenwood CH180 is een kleine keukenmachientje. Ik maak er van alles mee, alle soorten pesto, hummus, kruidenpasta’s, fijn gehakte tuinkruiden, ik vind hem superhandig!

We will be back!

Vrijdag gaan we weer weg. Naar Scotland (uiteraard voegt Ad toe). Een self-catering cottage in Glencoe. Een van mijn plannen, twee stukken van de West Highland Way te gaan lopen. De wandelweg komt op een paar km afstand langs Glencoe. Verder zien we wel. Het zal vast wel een dagje regenen.

Ik ben benieuwd of ik nog nieuwe inzichten vind. Elke reis vind ik er een paar. Zoals,

1. Koffie: in het UK kun je beter de Americano met een kannetje melk bestellen. Cappuccino daar doen de Britten veel te veel melk door. Het is vaak warme melk met een paar druppels koffiesmaak.
2. Takeaway: op de camping is een portie groot genoeg voor ons twee. Staat er thuis een mooie koelkast klaar voor de restanten die de volgende dag ook nog lekker zijn….. op vakantie werkt dat niet.
3. Her-sluitbare zakjes zijn reuze handig voor alles wat droog moet blijven. Medicijnen, koffie, tickets, snoertjes, telefoons, kaarten.
4. We are not joined at the hip. Ad gaat op stap, ik ga wandelen.
   

   Reuze handig voor elke reiziger.

December in Schotland

Iets van half vier reden we woensdag 4 december de DFDS terminal in IJmuiden binnen. Het was er niet druk, we mochten zo doorrijden de parkeerplaats op. De princess Seaways lag op ons te wachten. Onze hut heeft een 2‑persoonsbed en uitzicht op zee, cq uitzicht op de vuurtoren van de haven. Het weer lijkt prima. De koffie in het “Lighthouse café” is lekker. Ik heb er een paar jaar over gedaan om te ontdekken dat ik aan boord bij dfds beter de zwarte koffie kan bestellen dan de cappuccino. Dat laatste is echt slootwater dat nauwelijks naar koffie smaakt.

Terug naar huis en Pech onderweg II

De Noordzee, de Noordzee …..

Mijn aantekeningen hielden bij 28/8 op. Thuis gekomen heb ik niet de moeite genomen de laatste dag op te schrijven.
Het begon als een stralende dag. Ad kon niet wachten om terug te gaan zijn motorfiets om te controleren of de band nog hard genoeg was. Dat was tie, alles zou goed komen!

Terug naar huis en Pech onderweg

Wachtend op ons: The King of Seaways.

 

Op de grens Schotland/Engeland drinken we bij de cholesterolkar een kop koffie, later in Bamburgh nemen we nog een bakje bij een etablissement waar we al eerder geweest waren. In Newcastle gaan we naar een grote Tesco voor boodschappen. Voor Cider, Haggis en maaltijdsalades voor eten aan boord. Helaas de Tesco, (tja we zijn in Engeland) verkoopt geen Haggis. Volgens een medewerker zou Morrisons zou wel Haggis verkopen. In de hopeloze zoektocht naar de Morrisons verdwalen we en kunnen we ook de weg naar Coble Dene, de haven niet meer vinden.

Bij een garage vraagt Ad de weg. We gingen de verkeerde kant op en Ad maakt een halve draai op de weg. De garagehouder kijkt hem na en ziet iets …..? Hij schreeuwt en wijst naar de achterband.

Impressie van een ochtendwandeling (John Muir pad)

Tijdstip: 7:20
Doel: de vuurtoren in de verte.

Zo vroeg kom je niemand tegen.

Golfballen

Voor wie goed kijkt in de verte de Bass Rock.

De zon schijnt ’s morgens direct de tent in. 7:00 sta ik op. Ik wil wandelen, de camping af, linksaf naar het strand. Helaas is er een Golfclub, en de snobs blokkeren de route naar het strand.

Hufters!

Toch heb ik mazzel,

A pitch with a view, and you and…………..

Ma 26/8 van Blairgowrie naar Dunbar. Via Dundee

Dundee – Ad wilde over de Tay Road Bridge, dat leek hem mooi. Voor we erover gingen even stoppen bij een viewpoint voor een footootje.  Alleen toen we verder reden, de bordjes Edinburgh volgend en gingen we een heel andere brug over naar het Zuiden. Dit bleek achteraf de Railway Bridge te zijn.

Edinburgh – Links de Forth Road Bridge, rechts de Forth Railway Bridge. In 2012 stonden we aan de overkant te kijken.

Er is vrij weinig te beleven rondom en op de camping in Alyth, we kiezen we ervoor verder te gaan. Wie weet is de volgende camping spannender. In de folder zoek ik een camping uit in North Berwick. Ik word verleid door een mooie foto van de campingsite aan het strand met uitzicht op Bass Rock.

Camping ergernissen

Zo25/8

Nooit raak ik hier op uitgekeken.

Dolen door the Speyside

Bunchrew Caravan Park vanuit de verte

Ingezoomd vanaf dezelfde plek zie ik een blauw tentje.

Het is droog als ik wakker wordt en ik ontbijt met oatcakes met kaas. Het zijn geen cakes, maar ‘savoury biscuits’ gebakken van havermeel. Nederland kent ze niet, zelfs in Engeland is het moeilijk om ze te kopen. Ruim een uur later pak ik de tent nat in en terwijl Ad alles op zijn motor bindt bestel ik een ontbijtje bij de ontbijtkar. De suiker voorde koffie mag ik er zelf indoen. Een broodje ei met redelijke koffie en uitzicht op de Beauly Firth, wat wil een mens nog meer?

Spot de spotter

Op vakantie lees ik meer. Niet omdat ik me verveel maar omdat ik me dan beter kan concentreren. Deze vakantie drie boeken. Eén boek ‘The White Queen’ koop ik op de boot. Een buitenkansje want door de vakantie kan ik de BBC serie over dit boek niet afzien. Eén boek vind ik in de ‘campingbieb’ van Ullapool en die laat ik op de camping van Alyth weer achter. Een boek, ‘the Hundres secret senses’ van Amy Tan had ik eerder in de kringloop op de kop getikt. Een juweeltje.

Ook waren er erg veel mooie camera’s te bewonderen

Terug naar de Beauly Firth

De oever van de Beauly Firth bij Bunchrew.

In de ochtend blijken we omsingeld door Duitsers. Het weer is stralend als we Ullapool verlaten  Onderweg gaat het regenen en rijden we door de buien heen verder. Ook in de regen is het uitzicht van het landschap om ons heen indrukwekkend. Foto’s maken is lastig tijdens het motorrijden, maar de uitzichten staan op mijn netvlies. Ergens in de middle of nowhere ziet Ad een bord voor een restaurant, met een pijltje bij een zijweg. Als we het vinden ziet het er verlaten uit. De deur is nog op slot