Haven van Newcastle
(6/8/14) Dat de wegen in Engeland beter zijn valt direct op. Zo groot is het verschil. Vlot rijden we naar Newcastle. Eerst nog even naar een gigantische Tesco. Onze eigen super in Nl verandert de inrichting van de winkel geregeld zodat je weer moet zoeken. Niet bij deze Tesco, daar liggen de maaltijd salades al jaren op dezelfde plek. Lees verder
Al jaren kwamen we er langs en wilde Ad er een keer heen.
(6/8/14) In de nacht gaat het regenen. Ik ben zes uur waker, zeven uur sta ik op. Er is nog een salade over, dat is mijn ontbijt. In de voortent is het gras nog droog. Daarna maak ik een bakje oploskoffie met de Trangia. Ik ga die schotse oplos meuk bijna waarderen. Lees verder
Voor ons avond eten haal ik boodschappen bij de Asda. Ik heb zin in veel groente en dat krijg je bij de take away niet. In het gras maak ik een grote salade. Een en ander valt in het gras.
Na het eten zitten we voor de tent in het gras. Zomaar opeens loopt er een kwikstaartje tussen de pannen door en doet zich tegoed aan gemorste snippertjes wortel alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Alsof wij er helemaal niet zijn. Ad heeft een broekzak camera en maakt foto’s. Helaas ligt mijn mooie camera 2 meter verder in mijn rugzak. Ik wil niet opstaan en het kwikstaartje wegjagen.
De volgende morgen ± hoor ik gerommel als ik lig te lezen. Zwarte gestalten lopen langs het venster van de voortent. Een groepje kraaien inspecteert ons serviesgoed.
(5/8/14) Deze vakantie wilde ik veel meer gaan wandelen. Veel kansen waren er niet. Omdat we eerder in Dunbar waren weet ik dat vlakbij het John Muir pad begint. We hebben twee dagen, ik loop dit jaar wel door langs de golfclub naar Dunbar en terug. Voor een ieder die het ooit wil proberen: aanrader!
De weg door de duinen.
Waarschuwing: ik kon moeilijk kiezen uit de foto’s die ik die dag maakte. Lees verder
Camping Dunbar met uitzicht op de Bass Rock
(4/8/14) Na bijna 10 jaar kamperen in GB vind je af en toe een bijzondere camping. Waarom ga ik zo graag kamperen? Lees verder
(3/8/13) Ik begin elke dag met koffie, ook op vakantie. Thuis echte Fairtrade uit de cafetìere. Ik heb een koffiemachine met autostekker. In de auto kan dat allemaal mee, op motorvakantie neem ik genoegen met oploskoffie. Thuis was ik een week of twee van te voren met proeven (noem het voorpret). Zo had ik acceptabele oploskoffie gevonden, Café Mocca van Nescafé. Anderhalf pakje had ik meegenomen. In Bunchrew dronk ik de laatste op. Tja, wat koop je dan bij de Co‑op? Verdomd, ze verkochten wel echte Douwe Egberts in de bekende glazen stopflespotjes. Maar die zijn niet geschikt voor in de zadeltassen. Ik wil geen glas, en die stopflesdeksels gaan mij iets te makkelijk weer open. Het werd de Nescafé Azera. Het leek niet op de vieze ‘instant’ die ze in GB verkopen. Het leek ook niet op de Café Mocca. Inderdaad, het leek helemaal nergens op.
(vr 1/8/14) Het was een pittige rit van 180 kom. Oban naar Bunchrew bij Inverness. Af en toe hadden we wat regen. Langs Fort William. Een wonder: daar was en bleef het droog. Schitterend uitzicht over de bergen langs Loch Linnhe. Ergens in de buurt van Invergary drinken we koffie. Ad maakt een selfie in de spiegelende ruit van het restaurant. Als we wegrijden staat er een prachtig hert aan de overkant. Onverstoorbaar voor het verkeer en voor ons graast hij verder. Lees verder
Karin en haar collegae
(31/7/14) In Oban gaan we voor eten de haven in, op zoek naar iets met vis. Aan de Pier staat een Seafood wagen met een terras ervoor. Ik bestel ons eten en de serveerster zegt dat ze een naam nodig heeft……
Ik kijk haar niet begrijpend aan en ze legt uit,
“Like: My name is Karin and ….”
Het kwartje valt en ik antwoord,
“Right! But MY name IS Karin and” tot grote hilariteit van Karin en co in de wagen.
Vijf minuten later hoor ik “Karin! Its ready!”
Mijn avondeten. Scallops met de eeuwige chips.
Squat lobster tails. Met …..
Koffie aan boord wordt steeds beter!
(30/7/14) Na een lange saaie boottocht over een grijze zee komen we aan in Oban. Daar waren we al eerder. Meestal met de auto, een keer met de trein, vandaag voor het eerst met een boot. In dit levendige havenstadje rij ik zo naar de Co-op (ik kan het niet uitleggen), en weten we welke camping we willen. The Oban Caravan and Camping Club. Gelijk vanaf de terminal van Calmac rechtsaf, een klein single-lane-road weggetje langs het water.
Do 30/8 – ’s Nachts motregent het. Bij het opstaan vind ik een van mijn schoenen buiten de tent: nat. Doel van de dag; een seafari. Via de telefoon hebben we gereserveerd. Betaald ook al, reserveren kon alleen met verstrekking van creditcardgegevens. Ad wil naar de 2 na grootste draaikolk ter wereld, de Corryvreckan. Lees verder
Guesthouse Fiona in Port Ellen
Uitzicht vanaf de kamer
(29/7/14) We slapen in het Guesthouse van Fiona. Haar telefoonnummer staat op de open voordeur en iedere keer blijkt dat ze vlakbij is, in de kroeg een paar deuren verder. Ontbijt daar doet ze niet aan, Lees verder
(Na Visegrad ga ik verder met mijn Schotland verslag. Het is nog lang niet af)
(Dinsdag 30/7/14) Het motregent als ik opsta. Ik moet er doorheen naar de wc, het is al veel te licht voor een snelle sanitaire stop naast de tent. Terug naar de tent is droog. Ontbijt van Oatcakes met Salmonpaste en koffie. We pakken alles in. Goodbye Kintra Farm.
Op de parkeerplaats van Laphroaig staat een bekende motor, van de Duitser die we op Lochranza al tegen kwamen. De parkeerplaats is klein en met zijn motor had hij verdrijvingsstrepen omgezet tot een motorparkeerplaats. Goed idee, ik doe het ook. Alleen het stukje wat over blijft is niet groot genoeg voor de dikke BMW van Ad.
De tourguide is een ouwe rot. Lees verder
Ik weet niet meer waar ik het fenomeen voor het eerst gezien heb, de boek swap Kast.
De ‘swap’ boekenkast van Kintra Farm, Islay. Hier vond ik ‘The House Trilogy II’, door Norah Lofts. Een schrijfster waar ik ooit al veel van gelezen had. Dit exemplaar was gratis. Alleen: nu wil ik deel I en deel III ook weer lezen natuurlijk. Deel I heb ik via Amazon.uk.co gekocht voor maar £2,79. Met de postzegels bleef het net onder een tientje. 🙂
(27/7/14) Ik lees graag. Op vakantie, bij ‘gebrek’ aan tv en Internet lees ik. Onderweg heb je altijd van die momenten dat er ff niks te doen is. Lees verder
Het uitzicht op Kintra Farm bleek geweldig.
(28/7/14) In schril contrast met de dag ervoor is het weer stralend. Vakantieontbijt met meegebrachte Nescafe, oatcakes en voor Ad een stukje vergeten kip. 
Doel I is Coal Ila (spreek uit: ko lila) Lees verder
(27/7/14) Moira is duidelijk geen ochtendmens. 8:00 loop ik vast naar de motor om e.e.a. vast in de fietstassen te stoppen. Alles zit nog op slot, ik moet buitenom. Ad is ook geen ochtendmens, het is 8:10 als we beneden in de eetkamer zitten. Er is iemand in de keuken bezig maar voorlopig staat er alleen maar de cereal met melk. Moira komt vragen wat ik wil voor ontbijt. Brood met kaas en koffie. Later komt ze nog een keer. “You want bread? Or Toast?” ik vermoed dat ze op zondagmorgen geen vers brood heeft en kies eieren voor mijn geld, ik neem toast. Later werd me duidelijk dat voor Moira het concept broodje kaas niet echt een helder had. Ad krijgt zijn bacon, eggs en toast en koffie. Ik krijg toast en een berg geraspte kaas.
Brood met Kaas wordt in Tarbert toast met gerapste kaas? De koffie was goed en het smaakte heerlijk
Ruim op tijd zijn we in Kennagraig. De wachtkamer Lees verder
Wachten op de boot naar Kintyre.
(26/7/14) We rijden verder op weg naar Islay. Eerst met de ferry van Lochranza op Arran naar Claonnaig op Kintyre. Van een echte terminal is geen sprake. Een parkeerplaats met 13 genummerde plaatsen. Er kunnen ±13 auto’s op de Ferry. We kunnen op plaats 12 achteraan aansluiten. Als er nog een motorrijder aankomt, gaat hij ijskoud de rij voorbij en stelt zich vooraan op. Kijk, dat vinden wij een interessante aanpak. Deze Duitser die we nog vaker tegen zullen komen verteld ons dat hij dat op aanraden van de Calmac medewerkers doet. Zo kunnen ze beter schatten hoe ze de boot maximaal kunnen vullen. Kijk, het wordt steeds interessanter. Het aantal wachtende auto’s is opgelopen tot zeker 20. Het is een kleine ferry, reserveren behoort niet tot de mogelijkheden. Wie het eerst komt het eerst maalt tenzij je met de motor bent. Soms zit het mee. Bij het boarden wil mijn motor niet starten. Gelukkig gaat de helling naar beneden. Al moet ik lopen, we gaan met deze boot mee! De boot wordt vakkundig volgepropt.
Op de ferry van Arran naar Kintyre
Omdat het zaterdag is varen er minder boten. Lees verder
Langs het wandelpad.
(25/7/14) Op Arran is het bloedheet. Zeker 30°C iets wat we nog nooit eerder meegemaakt hebben. Op zoek naar een camping hebben we één belangrijke voorwaarde: scha-duw. Pal aan de Zuidkust van het eiland ligt camping I, Seal Shore camping. Heel idyllisch , vlak aan zee met in de verte uitzicht op Ailsa Craig. Helaas alle plekken staan in de brandende zon. Ad en de extraverte excentrieke eigenaar hebben binnen een minuut een hekel aan elkaar. Van camping II op Lochranza weten we dat daar erg veel mitsies rondvliegen. Blijft over camping III over en daar blijven we. Alwaar de eigenaar ons beloofd dat de plekken die hij nog over heeft de hele ochtend in de schaduw zullen staan. Lees verder
We rijden de hele dag door. Van Newcastle naar Carlisle, door Galloway en Dumfries. Dan een stuk binnendoor over de ‘sheeptrail’ richting Maybole. Hopen dat er plaats is op Culzean Castle Campsite. De campsite is niet zo idyllisch als hij op Internet leek. Ook niet goedkoop. Erg goed georganiseerd en een plekje aan de cliff was out of the question. Eten halen we in Girvan bij onze vertrouwde Asda. Maaltijd salades en een portie verse ravioli. Stilton kaas en Scrumpy Jack troebele cider. Onze buren zijn ook op de motor. Fransozen, vader en dochter op een motor, moeder op eigen motor. Het is warm. Omdat de camping hoog ligt hebben we ook vanaf onze plek uitzicht op Arran aan de overkant van het water. Lees verder
Voor maar één tientje meer vermijden wij de vraag: “Wie slaapt er boven en wie slaapt er beneden?” Wel zo gezellig ….
Op de boot. De hut is gaaf. Tweepersoons bed en uitzicht over zee. Naast ons twee meisjes die voortdurend aan het babbelen en giechelen zijn. Kwart over vier, vijf voor zes, 10 over acht, het gebabbel en gegiechel gaat non-stop door. Hard genoeg om voor mij om het als Nederlands gegiechel te herkennen. 23:30 gingen we naar bed. En nog lagen de meiden te giechelen. Af en toe deden we ze na, dat had geen effect.
00:05 ben ik het zat. Ik geef een luide bons tegen de muur,
“Nu is het genoeg, meisjes! Het is 5 over 12, wij willen SLAPEN!”
Stil.
Culzean Camping en Caravanning Club aan de kust van Ayrshire. Niet goedkoop.
Ik heb zojuist de tent opgezet op ons voetbalveld. Drogen duurt niet lang en ze kan zo droog weer ingepakt. Misschien voor de laatste keer, ons mooie klein trouwe tentje toont tekenen van ernstige slijtage. In St. Andrews kwam een grote lengte barst in een v/d stokken. Met duc tape is het gerepareerd, alleen er zijn meer mankementjes. In het elastiek in de stokken zag ik diverse zwakke plekken en de elastieken waar de haringen doorheen gaan zijn versleten en slap. Lees verder
We gaan niet meer gewoon naar Schotland. Dat is zo vaag. Dit jaar gaan we naar de eilanden Islay en Jura voor de Zuid-West kust van Schotland. Om daar te komen ‘moet’ je over Arran en Kintyre. Als we daar voorbij zijn is de helft van onze vakantie voorbij en moeten we weer terug richting Newcastle.
Ziehier onze vakantie planning in een Notendop. Een en ander is nog afhankelijk van het vaarschema van de ferry’s. We moeten waarschijnlijk een week op Islay blijven.
Hopscotch 17
Kaatjevliet's Blog 