We zijn in Schotland: 11) Return to Oban

Ik hou van kamperen. heerlijk om naast de tent te ontbijten. Koffie, oatcakes en kaas, wat wil een mens nog meer?

Zo 13 augustus Dunoon, Cowal peninsula
Het zou mooi weer worden vandaag, ik word wakker van de regen op de tent. 7:30 sta ik op, om in het kantoortje een verslag voor Facebook te schrijven. Uploaden lukt me later nog wel. Een heerlijk zonnetje komt erdoor, ik kan naast de tent koffie maken en ontbijten met oatcakes. Het leven is goed! Droog en met een waterig zonnetje jaag ik Ad zijn bed uit en pak ik de tent in. In de regen rijden we richting Oban. In Inveraray stoppen we voor koffie. Als ik nog ff naar buiten ga om iets uit de motor te halen komt de regen echt met bakken vol uit de lucht gestort. Fijn dat ik alles apart in plastic zakken verpakt heb.
Eindelijk wordt het definitief droog. Het is heerlijk motorrijden. De weg is goed, het uitzicht magnifiek. Heel veel andere motorrijders, eerst vooral bij de tegenliggers. Wat later lijkt het of er een helikopter achter me rijdt. Jawel, twee zware jongens en al snel zoeven ze me voorbij. Motor voorbij motor is niet zo lastig, geen scherpe bocht houdt ze tegen.
Onder een stralende zon rijden we Oban binnen, diverse locaties met bordje
‘Vacancies’ negerend. Ook Ad wil naar een plek met een mooi uitzicht. Oban Caravan & Camping Park heeft dat plenty. We rijden er linea recta heen, voor minimaal 2 nachten.
Terug in Oban shoppen we bij Tesco. Onze favoriete co-op is er niet meer. Doel is om vast “wat te gaan proeven” bij een local Seafood kraam. Het wordt uiteindelijk een complete maaltijd. Garnalen sandwich, scallops & garlic butter, steamed mussels en hot smoked salmon, een feest! Bij de tent heb ik geen zin meer in koken.

We zijn in Schotland: 10) Dunoon en Bute

Za 12 augustus. Camping Cots House, Dunoon.

Er zijn nieuwe pond munstukken. Blijkbaar niet geschikt voor de wasmachine

Heerlijk droog weer. Ad slaapt uit tot 9 uur. Ik ga in het kantoor- en washok vd camping zitten schrijven. Droog, stopcontact voor mijn smartphone, af en toe contact met de provider. Ik schrijf 2 babykaarten naar mijn kleinzoon. Langzaam wordt de lucht overwegend blauw. Bij de pompwinkel test ik de Costa koffie, niet slecht. De sandwiches zijn te duur.

We zijn er al een paar dagen en het voelt alsof we nooit weg waren. Facebook kwam vanmorgen met een post uit het verleden. Vaak zijn ze leuk maar deze….. is nu even niet geschikt. Het is de foto van mijn Suuz op Kennacraig…. Vorig jaar deze tijd hadden we pech met een kapotte Suzuki op de terminal van Kennacraig. In de regen en ANWB had Zeven uur nodig om hulp te sturen.
(na arriveren van de hulptroepen was het zo gefixt)

Thuis is dat een avontuurlijk verhaal, nu niet. Gisteren op de terugweg van het eiland Bute was ik achterop geraakt en bij een 3-sprong wist ik het niet meer. Komt ervan als ik alleen maar veilig achter Ad aanrij en slecht oplet. Volgens het bord was Dunoon rechtsaf. En we hadden vanmorgen op de heen weg een afslag gehad, was dat hier? Ik sla af, het is eerst normaal brede weg. Later wordt meer tricky en verschijnen de passing place borden. Het is niet de juiste weg maar na een 22% daling is omkeren geen optie. Bellen, sms’en, appen, het kan allemaal niet. Ik weet dat Ad verschrikkelijk ongerust en boos zal zijn maar ik weet niet waar hij nu is. Doorrijden lijkt me het beste. Er komen geen 22% hellingen meer. Ik ben iemand die dit soort afgronden in der eerste versnelling en met beide remmen langzaam naar beneden afdaalt. Ad vertelde later dat hij daar 80 reed in zijn vier.

Ik weet niet of ik dat geloof.

We zijn in Schotland: 9) the Cowal Peninsula

Catrine ligt echt in Schotland, in Ayrshire. Op de kaart zien we dat een oude favoriet van ons, Oban binnen bereik komt! Een van mijn andere wensen is om een stukje Schotland te vinden waar we nog niet geweest zijn. Het ingewikkelde gebied van de eilanden en schiereilanden van Argyl & Bute heeft nog veel geheimen. Er zijn weinig wegen en niet te veel ferry’s. The Cowal Peninsula, daar zijn we nog nooit geweest. Goede reden om daar te gaan voor kamperen en sightseeing.

Door de regen rijden we langs de kust. Motregen, echt nat worden we niet. Droger ook niet. Vlak voor Largs zwoescht er weer zo’n inhaaletter met aanhanger langs me, om daarna erg langzaam te gaan rijden. Wel een hele km rijdt hij zo voor me om dan in Largs linksaf te slaan. Onredelijk ongeduldig tiep dus. Waarbij wij voor de bebouwde kom iets te hard rijden, zeker niet te zacht.
Via de ferry McInroys Point – Hunters Quay komen we op het schiereiland, daar willen we een camping. Op Internet staan er zat. Toch een mooie uitvinding die smartphone, gewoon een pc met Internet in je broekzak. De eerste camping is vnl. zompig nat gras onder verschrikkelijk donkere naaldbomen. Er loopt geen levende ziel. Na enige tijd zien we leven, er loopt één persoon. Een saaie camping met leegstaande onbewoond aandoende caravans. Geen winkel, geen pub, geen restaurant? De volgende, The Cots House Caravan Park, ziet er beter uit op mijn smartphone. En belooft een café en winkel. Daar gaan we heen.

Tja, het is nooit zo mooi als op een foto, dat is heel duidelijk. Het trekkersveld is een rondje gras rond een groot lelijk grintveld. Aan het eind is een stuk gras onder de bomen maar in de huidige regen erg zompig. Ik kies een droog en vlak stuk en we blijven. Het heeft wel wat. Café bij de buren, en een benzinepomp met winkeltje dat voor een benzinepomp winkel goed gesorteerd is. Oatcakes kan ik eerst niet vinden en ik vraag ernaar;
(met vet schots accent)

“We sell them, above left shelve. Ye ken not not sell oatcakes!”
“Thats what I thought!”

Er staat ook een Costa koffiemachine. Werkt niet op muntjes, je maakt koffie en betaalt bij de kassa. Handig want ze gaan om 7:00 ’s morgens open…. De basics zijn voorzien.