Valence November 1985 – Op de bok van de woonwagen -de sokjes zijn door mij gebreid.
1985 was ik met hond, reisgenoot P., paard en woonwagen op reis door Frankrijk. Samen met Elly&Henny en baby Floor. In augustus toen we vertrokken, was baby Floor 7 maanden oud. Ze kreeg borstvoeding (gewoon tiet volgens Elly) en begon net belangstelling te krijgen voor vast voedsel. Als we brood aten kreeg ze een korst stokbrood (ja Frankrijk). Later begon Elly met het koken van wortel, tomaat en aardappels dat door een roerzeefje tot babyhap verwerkt werd.
Floor vond het prachtig om het eten van een lepeltje te happen. Als een hongerig vogeltje at ze bijna alles. Al snel at ze met de pot mee al ging haar hap eerst doorde roerzeef. Het ging alleen fout als het te lang duurde, als de chaotische Elly pas ging koken op het moment dat bij Floor de honger toesloeg. Dan liep Henny met een brullende Floor rond terwijl Elly snel snel eten ging koken.
1961- Dit ben ik zelf. Volgens mijn oma hebben ze me geknepen voor deze foto want ik luste alles en lachte naar iedere camera. Waar of niet waar? IK denk waar.
Ontbijt voor ons allemaal was havermoutpap*). Wie van de volwassenen het eerste zijn bord leeghad ging daarna Floor voeren. Bijna altijd was dat reisgenoot P. die een loden slokdarm heeft. Floor zat dan vaak achter het hekje van het bed te kijken naar ons, geduldig wachtend tot iemand zijn lege bord neer zou zetten en zijn haar handen naar haar uitstak voor haar pap. Hij/zij was dan haar grote vriend!
Augustus ’86 kreeg ik mijn eerste zoon. Alleen al op borstvoeding groeide hij goed, zijn groeilijntje ging na de eerste maand boven de 97 percentiellijn uit. Net toen ik me afvroeg of hij wellicht de grafiek uit zou groeien zakte zijn groeilijn om na 1½ jaar of zo bij gemiddeld uit te komen. De toon was gezet en zes maanden oud begon ik met fruithapjes en ander eten.
ALLES ging erin. Hoe meer hoe beter. Ik leerde al snel dat ik s’middags op tijd aan het avond eten voor Jos moest beginnen want als zijn eten niet snel genoeg klaar stond werd het een groot drama. Met een bordje eten werd alles weer goed. Zei ik bord-je eten? Het ging in regel om een groot BORD. Soms bleef er over, ach in regel at hij erg goed. Aan potjes ben ik nooit begonnen. Ik keek wel eens twijfelachtig in de winkel naar potjes babyvoeding en ik vroeg me af waarom ze zo klein waren? Jos at drie keer zoveel.
Ongeveer 18 maanden oud geef ik Jos als avondeten een restje macaroni van de vorige dag. In hoog tempo lepelt hij de pasta met tomatensaus naar binnen. Na een paar hapjes zit hij even te hijgen maar eet stug door. Hijgen? Waarom dan, ik neem ook een hapje. Hallo! Er zat een flinke schep sambal door, het was hartstikke heet. Jos maakte er geen punt van. Gewoon ademhalen en dooreten!
Tja en als je dan een keer tijdens het eten weigert te eten en je hebt toch wel honger? Dan moet je na het eten alsnog je slag slaan…
Voorjaar 1989 – Tas met stuk brood. Zie hoe de gevallenetenopruimdienst (Max) gespannen zit te wachten op het moment dat het broodje valt/wordt gegooid?
Oktober ‘88 kreeg ik mijn tweede zoon. Ook hij begint met borstvoeding en zijn groeilijntje gaat de eerste twee maanden nog harder dan dat van zijn broer om vervolgens met een iets scherpere daling naar gemiddeld te zakken. Zomer ’89 wil ik met vast voedsel beginnen. Na baby Floor en broer Jos denk ik
“Dat ik wel weet hoe het moet.”
(famous last words)
Maar Tas vind het niks. Wat ik ook klaar maak, met een lepeltje tussen zijn lippen probeer te duwen, het gaat NIET naar binnen. Hij wendt zijn hoofd af en duwt tegen mijn borst. DAT wil hij en verder niks. Ik koop in de winkel een potjes fruithap, die als ik zelf proef HEERLIJK smaken. Hij vind van niet. Op een zondag komen mijn ouders langs, mijn moeder heeft voor Tas een olvarit potje meegenomen, hij is nu 7 maanden en ZIJ GAAT HAAR KLEINZOOn VOEREN! Ik mompel iets van dat Tas dat niet wil maar dat wil ze niet van mij aannemen en ik zeg verder niks. Of ze ontdekt dat ik gelijk heb of het lukt haar wel, dat leek me ook een goede zaak.
“Het lijkt wel of hij het zijn mond uitduwt!” roept ze verbaasd. Ik zeg maar niks. Weken later zal vaders zoonlief met succes de eerste vaste hap voeren. Geprakte doperwten, dat bleef nog heel lang een favouriet.
Chocoladevla – Is dat wel lekker? Ik dacht het wel!
September ’97 krijg ik mijn jongste zoon. Hij is niet zo groot en zwaar als zijn broers. Borstvoeding gaat goed natuurlijk. Na 6 maanden moet ik voor mijn opleiding op stage en moet Ez naar de creche. Vier uur per dag elke dag. Ik ga niet kolven, Ez drinkt geen fles. Ik wil dat hij pap gaat eten, Ez vindt van niet. Net als bij zijn broer went hij zijn hoofd af en duwt hem in mijn tiet. Dat wil hij en verder niets!**) Elke dag in de weken voor hij naar de creche probeer ik hem pap of een potje te voeren.
In de blije babydoos zit een en ander aan potjes en daar begin ik mee. Gepureerde broccoli zit er in het eerste potje. Wat ik doe, hoe ik het ook aanbied, Ez weigert het te eten. Dan pakt Jos (11) een lepeltje en proeft wat.
“Nou ik kan wel begrijpen dat hij dat niet eet! Vies zeg…” Dan moeten Tas(9) en ik het ook proberen. Gedver, het smaakt echt als ja als groene derrie. Ik voer het af. Dan maar geen broccoli uit een potje.
Pap eten van een lepeltje heet Ez dus op de creche geleerd. Hij mocht daar zelf kiezen, pap eten of honger lijden…….. hij koos eieren voor zijn geld, het werd pap eten.
Ook grote broers kunnen kleine broertjes voeren. Alhoewel er tussen Tas en Ez iets fout gegaan is vandaar dat Tas zich boos en in tranen achter Ez verschuilt. Maar wat er aan de hand was weet ik niet meer…
Ik heb van alles voor ze gekookt. Ik proefde alles natuurlijk en met name de aardappel-groente-beetje yoghurt hapjes waren vaak lekker. Er was er ook een die ik zelf vreselijk vond maar omdat ze bij dit recept nog enthousiaster toehapten maakte ik het vaker voor ze ook al leek het mij vreselijk.
Recept – Zilvervliesrijst met tomaat.
Was een kopje zilvervliesrijst. (Niet te weinig, want er blijft relatief veel in de passe-vite achter) Laat het een tijdje weken en kook het dan op een lage vlam langzaam maar zeker in 1-1½ uur goed gaar. Als de rijstkorrels mooi ontsloten zijn voeg dan een of twee tomaten aan de pan toe en laat die even meegaren.
Roer het door draaizeef. Niet in de blender want dan blijven alle harde vliesjes erin zitten. Het ziet er uit als rode lijm maar mijn zonen aten het graag.
*) ook voor de paarden. Zij kregen een grovere variant haver, met kaf, zonder melk en dat vonden ze heerlijk. Als Zodielia rook dat haar haver op de kachel stond te pruttelen liep ze hinnekend rondjes met haar ketting.
**) later vertelden de leidsters van de creche dat hij dat bij hen ook probeerde. Zo van jij heb ook een borst, mag ik bij jou ……
Kaatjevliet's Blog 