De Amsterdamse Waterleidingduinen II

Dit paaltje had ik woensdag over het hoofd gezien. Met name het wit met roze (ooit rood) kruis waardoor ik had moeten begrijpen dat ik hier niet rechtdoor moest heb ik echt niet gezien.

Ipv van het volgende stuk langs het Nederlands Kustpad had ik op donderdag meer zin om het stuk door de Amsterdamse Waterleidingduinen nog een keer te doen. Met een echte camera, want de foto’s die met mijn smart Phone van de hertjes gemaakt had ….. die waren het niet helemaal/helemaal niet. Zo vaak zijn we niet in Noordwijk-aan-Zee.
En ik wilde weten hoe het kwam dat ik zo gigantisch verdwaald was. Een klein stuk was dus helemaal nieuw voor me. Ik bleef me verbazen over het bijzondere landschap. Afwisselend weids en dan weer een stuk duin bos. Het was zeker de moeite waard om het nog een keer te wandelen. We zijn allang weer thuis en nu ik naar de foto’s kijk zou ik zo weer door de duinen willen dwalen.

de eik waar Paulus woont kwam ik ook nog tegen.

 

Advertenties

De Amsterdamse Waterleidingduinen

De volgende dag, een dinsdag ging ik in Noordelijke richting. Na een paar uur kwam ik in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Het was woensdag en ik zag er niemand. Vooral niet toen ik na een tijdje een blauw-kop-paaltje miste, niet zoals de bedoeling was rechtsaf ging maar ijskoud rechtdoor liep. Ongetwijfeld verdiept in mijn eigen gedachten. Ik kwam op een prachtig eindeloos pad, dat af en toe verhard was en dan weer niet en het ging slingerend door de duinen eindeloos door. Ik had na 800 m rechtsaf gemoeten en na een paar km wist ik wel dat ik fout zat. Maar, wat was het er mooi! Ik heb 40 jaar op de Veluwe gewoond maar nooit zoveel herten gezien als deze dag in de duinen.Een uur later stond ik op een 5-sprong. Ik zat verkeerd dat wist ik maar hoe nu verder? Met boek, kaart en gps v/d smart phone zat ik alles te bekijken. Juist toen kwam er een jogger voorbij die opmerkte dat ik “toch niet verdwaald was?” jawel, dat was ik wel en hij kwam even naar de kaart van het boek kijken. Hij had geen idee. Welke kant op naar de Zweefvliegbaan? Dat wist hij wel, ik moest rechtsaf. Dat pad leidde met naar het hek rond het vliegveldje. Links of rechts? Het moest links zijn en toen kwam alles goed.

Achter het hek lagen deze damherten

Nu ingezoomd

“Back on track!” Hier vond het spoor van de rood-witte markering weer terug

Noordwijk-aan-Zee

een stuk van de Atlantikwall.

Vorige week waren we een paar dagen in Noordwijk-aan-Zee. Een eenpersoonskamer met een twijfelaar en zeezicht (en met het raam open het geluid van de branding). Ik heb voornamelijk gewandeld. Ik ging voor een stuk van het Nederlands Kust pad. Eerst naar het zuiden. Een km of 10 – 15 dacht ik en dan het openbaar vervoer weer terug. Echter, voor ik in de buurt kwam van een station of bushalte was ik al in Den Haag. Jawel, ik liep van Noordwijk Strand, via Katwijk naar Den Haag Centraal en niet via de kortste weg. Iets van 28 kilometer. Het was een prachtige dag. Duinlandschap kennen we niet in de buurt van Zwolle, ik heb genoten. De trein naar Leiden Centraal en vanaf daar de bus bracht me weer in Noordwijk

Het monument op de Waalsdorpervlakte