Loch Awe 1 – de nachtboot

Ik weet het niet zeker meer maar ik denk dat het 2002 was. Ad had een aanbieding gezien, op zijn werk nog om te gaan Xmas shoppen in Newcastle. Met de boot heen en weer voor een prikje. Jongste zoon ging bij Opa en Oma logeren. Auto ging ook mee. Een hele dag geshopt maar niets gekocht in Newcastle, iets wat we daarna nooit meer gedaan hebben. En het was geweldig. Slapen op de boot was iets nieuws voor mij. Slapen in een echte hut bedoel ik. Dat ik in 1980 mijn slaapzak over drie klapstoeltjes gelegd heb op de nachtboot van Liverpool naar Dublin en zo sliep tel ik niet mee.

’s Morgens terug naar IJmuiden zat ik van mijn koffie te sippen in het café aan boord. Wachten tussen slaperige wachtende mensen. Echt heel spannend zag het er niet uit. Toch dacht ik: “Dit is het! Als dit nou eens een routine voor ons zou kunnen worden……”

 

Hmm ik denk dat het gelukt is. Ik heb ergens in Excel een spreadsheet waar ik kan opzoeken hoe vaak we nu al samen een boot naar het Verenigd Koninkrijk genomen hebben. Ff zoeken… we gaan voor de 26^e keer met de nachtboot. Zeker niet voor de laatste keer

wordt vervolgd,

 

We zijn in Schotland: 8) The Famous Grouse

Onderweg in Schotland.

‘The Famous Grouse’
Ik reed achter Ad aan naar de terminal bij Colintraive. Het eiland Bute was ons doel. Ad remde ergens onverwacht. Op het moment dat ik opkeek sprong hij uit de heg, gevolgd door mevrouw Grouse.

*)Jaren geleden waren we bij een grote whisky distilleerderij, Dewars. We deden de tour en wat heel erg opviel was dat de gids elke 1 a 2 zinnen nog eens vertelde dat zij Dewars, de beste en grootse en de oudste whisky stokers en verkopers waren. Prima zoveel zelfvertrouwen maar op den duur gaat het vervelen. Never mind ik liep netjes en geïnteresseerd achter onze gids aan.
In een kantine ruimte keek ik naar buiten. Daar liep een vogel waarvan ik dacht dat het een Grouse was. Mag dat wel vroeg ik aan de gids? Een Grouse, het symbool van een grote concurrent bij Dewars in de tuin.
Ik zie nog hoe de man diep zuchte, over zoveel domheid.

“Thats a pheasant, ma’am”
Hij bleef even stil,
“But if it were a Grouse, he would be shot on sight!”

Eindelijk droog!

Eindelijk was het eindelijk droog geworden. Yes, de volgende zaterdagmorgen was het nog steeds droog. Het uitzicht werd beter, mooier en we konden veel verder over het water kijken.

Ik kon het haast niet geloven. Na het geweldige ontbijt (te veel en te lekker) gingen we naar de camping aan de overkant, Port Mor. Het arme verzopen tentje werd aan de oever van Lochindaal te drogen gezet. Wij hadden een doel: Bowmore en wel de tour. Het weer gaf aan het rondrijden een heel andere dimensie. Islay is een overrompelend prachtig eiland met heel veel peatlands.

Bowmore is mijn favoriete Islay whisky en de toer was boeiend. Voor het eerst maakte ik een Whisky memorabilia aankoop: een echte Bowmore pet. Door naar Lagavulin: helaas vol voor vandaag En naar Ardbeg: ook vol. Wel konden we in het restaurant een heerlijk soepje scoren, de Haddock Chowder. Laphroaig zit in het zelfde straatje en daar dacht Ad eraan om zijn jaarlijkse pacht voor zijn square foot peatland die hij in bezit heeft en aan Laphroaig ‘verhuurt’.

Terug op de camping lag de tent plat tegen de grond. Ik vreesde dat de tentstokken gebroken waren …. zo erg was het niet. Deze tent is niet zomaar kapot te krijgen. Door de harde wind waren de stokken verbogen. Er zat niets anders op dan de tent aan de andere kant, in de luwte van de speeltuin opnieuw op te zetten.  

Eindelijk kon ik weer eens koken bij de tent. Een beproefd menu van gebakken worstjes, tikka massala saus en rijst. Geserveerd met een frisse salade. Dessert: whisky bij de tent.

Eindelijk op Islay.

Foto van Ad in 2014. Duidelijk met beter weer.

10:00 vrijdag 12 augustus schepen we in voor Port Ellen, Islay. Vanwege het weer varen we naar Port Askaig. Voor ons doel, Port Charlotte maakt het niet uit. We nemen eea voor kennisgeving aan. Het regent nog steeds. Voorstel van Ad is om meteen een tour te doen bij Coal Ila. Wie weet is het daarna droog? Ik heb er niet zo’n zin in maar ik weet niet meer waarom. Verder rijden door de regen lijkt me ook niks, wie weet is het straks beter. Bij het kleine weggetje naar de moderne distilleerderij weet ik weer waarom ik geen zin had. We zijn hier eerder geweest, op de motor en het is een lange smalle haardspeldbocht steil naar beneden. Veel stukken met gravel en bagger. Tja, dat had ik verdrongen blijkbaar.

Na de leuke en interessante tour regen het nog steeds. Een medewerkster van Coal Ila geeft ons de tip via de Tourist Info van Bowmore een B&B te zoeken. Zo komen we bij Tighachuan Mhor van Margaret en Tim terecht. Een mooi modern huis tegen over de camping waar we eerst heen wilden. Druip nat komen we daar aan. In het halletje doen we de onze motor jassen en zo uit en alles gaat naar het drooghok, een ruimte waar de verwarming, wasmachine en een droogrek staan. Margaret blijkt een schat. In het uurtje dat we nodig hadden om haar huis te vinden had ze verse scones voor ons gebakken. Later kwam echtgenoot Tim thuis en hij bleek ook een whisky fanaat. Een die graag met Ad eindeloos over de ins en outs van whisky en smaken en proeven kon praten. Terwijl er geproefd werd natuurlijk. Volgens Margaret kon hij er uren over doorgaan en ‘bore you to death’. Dat is hem met Ad niet gelukt.

Onze kamer bij Margaret en Tim.

Weer geniet ik van de luxe van mijn extra schoenen, die zijn nog droog. Thuis in Zwolle toen we bepakt en bezakt klaar stonden, heb ik mijn renschoentjes met sokken in een plastic zak erbij gestopt. Zo heerlijk om de natte schoenen te drogen te kunnen zetten en op droge schoenen op zoek te gaan naar avond eten bij het ‘Lochindaal Hotel’ in Port Charlotte.

Het leek wel Quatro Staggione.

Het eten is over het algemeen heerlijk alleen waar ik steeds meer genoeg van krijg dat alles maar dan ook bijna alles met patat geserveerd wordt. Het lijkt wel of we in België zijn. Ad heeft er minder moeite mee. Ik bestel Curry Rice, lijkt me heerlijk maar ook omdat het een gerecht is zonder patat. Toch? Ad neemt de Scampi&Chips&Salad. Ik ben aangenaam verrast als ik naast rijst en curry ook een salade krijg en stomverbaasd als er ook een flinke portie patat op ligt…..

Dessert: Whisky Port Ellen.

Het weer zat niet mee

Voorspelling voor vandaag: regen – regen – en nog veel meer regen. Toch zag het er nog stralend en zonnig uit toen ik opstond. Even overwoog ik een snel ontbijt naar binnen te proppen en meteen weg te wandelen. Maar ik ging natuurlijk gezellig met Ad ontbijten. Het werd snel donker en heftige regenbuien barsten los over Drymen. Van wind en storm was nauwelijks sprake. Ik besloot dat we Arran en Arran Whisky een herkansing moesten geven. Ik ging lekker mee met de auto.

In de haven bleek het verrekte winderig en de situatie ten aan zien van de overtochten was niet veranderd. Misschien ging er een boot. Misschien ook niet. De kans dat de boot daarna terug zou komen was nog kleiner. Daar konden we niet aan beginnen

Ik wilde het ‘Birds of Prey Center’ bij Loch Lomond bezoeken. Verrekte moeilijk te vinden. £ 8,- pp moest het kosten. Ik hoopte op een demonstratie van enig soort. Dat was er vandaag niet. 37 vogels in de kou in een hok, dat vond ik niet spannend.

Later in de auto kregen we een onverwachte opklaring over ons heen. Even had ik hoop dat ik toch nog een stuk van de WHW kon doen. Een akelige plensbui maakte daar een einde aan. Dan maar naar de Glencoyne Distillery. Ik was er nog nooit geweest.

Een van de redenen dat Ad graag naar een whisky tour gaat is dat hij het leuk vind om de gids vragen te stellen waar ze geen antwoord op hebben. Vandaag hebben we Pauline. Ze weet heel veel en een waterval van informatie over de ingrediënten en technieken kregen we over ons heen. Ad vroeg haar of ze wist waar de methanol bleef? Ze gaf wel een antwoord, maar het was geen antwoord. Tegen iemand anders vertelde ze dat ze voor moeilijk vragen op ‘Duncan’ kon terugvallen.

Ad was er niet tevreden met zijn antwoord en vroeg door.

“Oke, thats it!” zei ze. Ze gooide haar hoofd achterover en riep: “DUN-CAN!!” waarop Duncan the man himself de trap af kwam om haar van de lastige vragensteller te redden. Hij had een antwoord: volgens hem ontstond er nauwelijks methanol als er gebrouwen werd met barly (gerst).

 

EARTH HOUR 2015

28 maart 2015 20:30 – 21:30We waren het bijna vergeten ….. het uur was al begonnen. Lichten uit, kaarsjes aan. Glaasje wijn? Nee natuurlijk niet, ik wil whisky. Het glaasje is van Dalwhinnie, maar er zit Bowmore single malt in.

Islay Whisky

(Na Visegrad ga ik verder met mijn Schotland verslag. Het is nog lang niet af)

(Dinsdag 30/7/14) Het motregent als ik opsta. Ik moet er doorheen naar de wc, het is al veel te licht voor een snelle sanitaire stop naast de tent. Terug naar de tent is droog. Ontbijt van Oatcakes met Salmonpaste en koffie. We pakken alles in. Goodbye Kintra Farm.
Op de parkeerplaats van Laphroaig staat een bekende motor, van de Duitser die we op Lochranza al tegen kwamen. De parkeerplaats is klein en met zijn motor had hij verdrijvingsstrepen omgezet tot een motorparkeerplaats. Goed idee, ik doe het ook. Alleen het stukje wat over blijft is niet groot genoeg voor de dikke BMW van Ad.
De tourguide is een ouwe rot.

Er hangt geen dienstregeling voor de ferry naar Jura

Het uitzicht op Kintra Farm bleek geweldig.

(28/7/14) In schril contrast met de dag ervoor is het weer stralend. Vakantieontbijt  met meegebrachte Nescafe, oatcakes en voor Ad een stukje vergeten kip. Doel I is Coal Ila (spreek uit: ko lila)

Een broodje met kaas is niet altijd gesneden koek.

(27/7/14) Moira is duidelijk geen ochtendmens. 8:00 loop ik vast naar de motor om e.e.a. vast in de fietstassen te stoppen. Alles zit nog op slot, ik moet buitenom. Ad is ook geen ochtendmens, het is 8:10 als we beneden in de eetkamer zitten. Er is iemand in de keuken bezig maar voorlopig staat er alleen maar de cereal met melk. Moira komt vragen wat ik wil voor ontbijt. Brood met kaas en koffie. Later komt ze nog een keer. “You want bread? Or Toast?” ik vermoed dat ze op zondagmorgen geen vers brood heeft en kies eieren voor mijn geld, ik neem toast. Later werd me duidelijk dat voor Moira het concept broodje kaas niet echt een helder had. Ad krijgt zijn bacon, eggs en toast en koffie. Ik krijg toast en een berg geraspte kaas.

Brood met Kaas wordt in Tarbert toast met gerapste kaas? De koffie was goed en het smaakte heerlijk

Ruim op tijd zijn we in Kennagraig. De wachtkamer

Op zaterdag is de boot vol.

Wachten op de boot naar Kintyre.

(26/7/14) We rijden verder op weg naar Islay. Eerst met de ferry van Lochranza op Arran naar Claonnaig op Kintyre. Van een echte terminal is geen sprake. Een parkeerplaats met 13 genummerde plaatsen. Er kunnen ±13 auto’s op de Ferry. We kunnen op plaats 12 achteraan aansluiten. Als er nog een motorrijder aankomt, gaat hij ijskoud de rij voorbij en stelt zich vooraan op. Kijk, dat vinden wij een interessante aanpak. Deze Duitser die we nog vaker tegen zullen komen verteld ons dat hij dat op aanraden van de Calmac medewerkers doet. Zo kunnen ze beter schatten hoe ze de boot maximaal kunnen vullen. Kijk, het wordt steeds interessanter. Het aantal wachtende auto’s is opgelopen tot zeker 20. Het is een kleine ferry, reserveren behoort niet tot de mogelijkheden. Wie het eerst komt het eerst maalt tenzij je met de motor bent. Soms zit het mee. Bij het boarden wil mijn motor niet starten. Gelukkig gaat de helling naar beneden. Al moet ik lopen, we gaan met deze boot mee! De boot wordt vakkundig volgepropt.

Op de ferry van Arran naar Kintyre

Omdat het zaterdag is varen er minder boten.

Auchentoshan

We rijden de hele dag door. Van Newcastle naar Carlisle, door Galloway en Dumfries. Dan een stuk binnendoor over de ‘sheeptrail’ richting Maybole. Hopen dat er plaats is op Culzean Castle Campsite. De campsite is niet zo idyllisch als hij op Internet leek. Ook niet goedkoop. Erg goed georganiseerd en een plekje aan de cliff was out of the question. Eten halen we in Girvan bij onze vertrouwde Asda. Maaltijd salades en een portie verse ravioli. Stilton kaas en Scrumpy Jack troebele cider. Onze buren zijn ook op de motor. Fransozen, vader en dochter op een motor, moeder op eigen motor. Het is warm. Omdat de camping hoog ligt hebben we ook vanaf onze plek uitzicht op Arran aan de overkant van het water.