Maandag 14 november – Is een regenachtige dag en we doen een dagje Oban. Onderweg met de auto eindelijk Dunstaffnage Castle gezien (deze zomer had ik vanaf Oban 2x te voet geprobeerd. Tevergeefs) en het War & Peace Museum. Alleen (Ad had geen zin in de lange wandeling naar boven) ga ik eindelijk een keer naar de McCaig Tower. 
Dinsdag 15 november – Droog! De volgende etappe van de WHW. Met de auto gaan we naar ‘the Inveroran Hotel’. Het is even zoeken. Ik weet niet zo zeker of het minuscule weggetje dat Ad inslaat wel de juiste is. Een ander weggetje is er niet en het gaat vergeleken met de kaart wel de juiste kant op. Et voila: het Inveroran Hotel. Volgende stopplaats is ‘the Kings House’ of, als alles goed gaat, 5 km verder Altnafeadh aan de A82.
Viel dat even tegen! Nog mazzel dat ik hier aan het begin van mijn wandeling stond. Niet na uren ploeteren door wind en regen….
Het is heerlijk om daar alleen te lopen en alleen de wind te horen. Het geweldige uitzicht, het pad dat in het begin heel goed begaanbaar is, mijn eigen gedachten. Verder niets.
Ter hoogte van Ba Bridge word ik ingehaald door twee mannen. Even lopen we te praten. Waar of ik vandaan kwam en nee, Zwolle daar hadden ze nog nooit van gehoord. Ik vertel dan de man die ik tegenkwam in East Linton en die Zwolle wel kende via onze voetbalploeg, PEC Zwolle. Dat doet een kwartje vallen, want mijn medewandelaars zijn ook voetbalmannen en PEC Zwolle kenden ze wel. Alleen hadden ze zich nog nooit gerealiseerd de naam PEC Zwolle voor een stad stond. Bij dezen. Verder weten ze dat het café bij Kingshouse ook echt open is. Nadat het Inveroran hotel voor de winter gesloten bleek is dat een stukje informatie waar ik blij mee ben. Ik kan me alvast verheugen op een kopje soep. De mannen gaan verder in hun hoge tempo en ik laat ze uit het zicht verdwijnen.
De etappe is heel erg mooi. Uitgestrekte uitzichten tussen de toppen door. Het blijft lang droog. Als ik over een heuvel heen naar beneden loop zie ik heel ver beneden de A82. Ik sms dat naar Ad. Ik zie in de verte regen naderen en doe mijn regencape vast aan.
In de verte regent het
De vlaggen hebben het zwaar en zijn voor de helft kapot gewapperd.
3 kwartier later loop ik het café van Kingshouse binnen. Ik neem de soep van de dag. Welke dat was weet ik niet meer, wel dat het me heerlijk smaakte.
Ik ga voor de laatste 5 km naar Altnafeadh. Buiten bij het café lopen tamme herten die zich laten voeren. Ik had nog een appel en geef de brutaalste het klokhuis. Het gaat er goed in.
Een vrouw die hen brood voert verteld dat iedereen ze voert en ze daardoor tam geworden zijn. Ik moet ff zoeken waar het pad verder gaat. 20 min later zie ik weer een groep herten. Maar ik heb mijn knalblauwe regencape weer aan. Die fladdert in de wind en dat vertrouwen ze niet. De koppen gaan in één beweging omhoog en heel even kijken ze me wantrouwend aan voor ze er in vliegende haast vandoor gaan. De man met het gewei blijft nog iets langer naar me staan kijken en volgt dan kalmpjes zijn vrouwen.
De regen zet door. De tegenwind maakt de laatste loodjes zwaarder. De stroompjes (Burns) die van de berg naar beneden komen zijn al wat breder en bij een moet ik echt over de stenen klimmen om er droog voorbij te komen.
Uitzicht over Rannoch Moor. Beneden de A82.
De witte auto die ik al kilometers lang in de verte geparkeerd zie staan is niet onze Opel, maar Ad staat er wel klaar met de auto. ± 15:30 rij ik de auto terug naar ons huisje. Ad wil bij de Glencoe Gathering gaan eten. Hij wil kreeft! (die staat daar voor een zacht prijsje op het menu)
Kaatjevliet's Blog 